Begin

'Ik ben bang snap je het dan niet? Niet bang voor de dood maar de pijn die ermee komt. Als ik nu al zoveel pijn heb hoe gaat het dan zijn? Ik ben bang dat ik nooit naar de hemel zal gaan ik ben niet echt een Engel weet je. Bang dat mensen niks meer achter me gaan kunnen zeggen bang dat ze mij gaan vergeten." Ik probeer mijn tranen terug te slikken maar ze werken niet mee. 'Het komt goed meisje' zegt mijn nicht met een niet te geloofwaardige stem. 'Nee snap het nu toch' bijt ik haar toe. 'Zie je die witten laken niet? Of die muren dat steeds maar dichterbij komen, of hoor je mijn ademhaling niet die steeds zwakker wordt'.