003

‘What? What is it that you guys won’t tell me?’ vroeg ik voor de zoveelste keer en nu wanhopig wachtend op een antwoord. ‘We are that family your dad told you about. And we didn’t now he was dead until now.’ Zei Billy rustig. Jacob moets naar school. Ik dacht dat het vakantie was… niet hier dus. ‘If I may ask, what are you of my dad?’ vroeg ik voorzichtig. Ik zag dat Billy twijfelde. ‘He is my Brother.’ Zei hij uiteindelijk. Ik snapte niet echt waarom hij twijfelde. Maar ik snap wel meer niet. Het gesprek ging niet lang meer door, want Billy had afgesproken met een of andere gast. Ze zouden gaan jagen. Bah dat zou ik nooit kunnen. Iets doden. Ik mocht blijven zolang ik wou. Ik wilde iets voor mezelf vinden. Ik zou hier eerst blijven slapen. Ik was alleen thuis. ‘thuis’ thuis was het niet. Ik was nogal moe geworden van het praten en het reizen. Dat ik besloot om te gaan slapen. Ik was te lui om een wekker te gaan zetten en vie look echt meteen toen ik het kussen met mijn hoofd aanraakte in slaap… Toen ik mijn ogen open deed was het al weer donker. Ik keek op mijn mobiel die ik onder me kussen had nee gelegd. Half 3… tuurlijk nu kan ik niet meer slapen. Ik keek naar het raam dan op een kiertje stond. Ik liep erheen en deed het verder open. Een koude winter bries waaide naar binnen. Ik pakte een vest en een trainingsbroek en ging in het kozijn zitten. Het was helder en volle maan. Helemaal verzonken in mijn gedachten had ik niet gehoord dat Jacob mijn kamer was binnen gelopen. Ik schrok me natuurlijk ook de tyfus toen hij hey zei. Ik schrik zelfs zo erg dat ik uit het raam viel. Door mijn freerunnen kwam ik soepel neer. Jacob stond geschrokken naar buiten te loeren. ‘I’m fine” fluisterde ik. Er ging een regenpijp langs het huis en lang het raam. Jacob zag me kijken en wilde me tegen houden. ‘You’ll fall.’ He tried dacht ik. Ik na een aanloopje en sprong en hupste zonder moeite de regenpijp omhoog. Eenmaal bij het raam hielt Jacob me toch ondanks het feit dat dat helemaal niet hoefde. Ik bedankte hem en ging naast heb zitten.

ik ben te lui om telkens engels te gaan typen duss… alles wat nu gezegt word is Engels

‘waarom ben je hierheen gegaan? Ik bedoel je hebt genoeg andere familie in Nederland toch?’ vroeg Jacob. ‘Nou ja, nee eigenlijk niet… Mijn moeder heeft geen broers of zussen en de broers van mijn vader wonen niet in Nederland. Mijn vader was ook geen Nederlander. Het was een indiaan.’ Vertelde ik hem. ‘En dan ook nog eens de broer van mijn vader.’ ‘Ja. Ik wist dat niet eens, maar ik moet ook eerlijk zijn, met dit soort gesprekken tussen mij en mijno ouders luisterde ik nooit. Ik weet niet waarom? Het interesseert me gewoon niet denk ik. … En nu ben ik hier, alleen.’ ‘Kom morgen met me mee naar ons kampvuur. Iedereen uit het reservaat is er zo’n beetje en het is altijd heel gezellig. Dan hoor je ook over de legendes van La Push.’ Vertelde hij geïnteresseerd. ‘Oke ik zal er zijn. Lijkt me gezellig!’ zei ik iets te hard, want ik voelde een warme hand om mijn mond slaan. Ik kon het niet houden en begon te lachen. Pas na 10 minuten stopte ik. Dit was de beste dag die ik in jaren heb gehad dacht ik bij mezelf. Dankje Jacob Black. Unknown neefje.