#10

Rein
We liepen naar boven en ik opende de deur van mijn slaapkamer. Ik stapte naar binnen en Sydney volgde me terwijl ze boeiend de kamer rondkeek. ‘Nou eh.. leuke kamer.’ Zei ze toen. Ik moest lachen. Mijn kamer bestond alleen uit een bed, een bureau en een kledingkast. Heel standaard dus. ‘Ja, mooi hè. Zo’n mooie kamer heb je natuurlijk nog nooit gezien.’ Sydney schoot ook in de lach. ‘Nee inderdaad. Dit is echt de mooiste kamer ever.’ Ik keek Sydney \ aan die nog steeds een glimlach op haar gezicht had. God, wat was ze knap. Oké, wacht. Fout. Dit ging de verkeerde kant op. Focus Rein. En niet op haar uiterlijk, maar op het plannetje. Ik draaide m’n hoofd van haar weg en ging op bed zitten. Oké, nu moest ik vertrouwen winnen. Hoe ging ik dat aanpakken? ‘Sorry van vroeger.’ Zei ik toen maar.Sydney staarde me met volle verbazing aan en ik zag dat ze in haar arm kneep om te kijken of dit niet een of andere droom was. Ik moest lachen om haar reactie. ‘Je maakt een grapje, of niet?’ vroeg ze. Ik schudde m’n hoofd. ‘Niet echt. Ik meen het. Ik was misschien wel een beetje lullig tegenover jou, vroeger.’ Sydney schudde nog steeds verbaasd haar hoofd en ging toen naast mij op bed zitten. ‘En waarom zou ik jou geloven?’ vroeg ze toen. ‘Nou, kijk. Ik doe nu niet meer lullig tegen jou toch? En ik denk dat ik ook veranderd ben.’ Loog ik toen. Sydney keek me met een het-zal-wel-blik aan en snoof haar neus. ‘hmm… Het zal wel. Maar ik haat je nog steeds hoor. Ook al heb je je net verontschuldigd en ben je misschien ook echt veranderd.’ Ik zette grote ogen op, duwde haar toen op bed en pakte haar armen zo beet dat het bij haar pij deed. ‘Wat zei je net?’ vroeg ik terwijl ik een boze stem opzette. Ze kreunde pijnlijk terwijl ze los probeerde te komen uit mijn greep. Ik verstrakte mijn greep en herhaalde m’n woorden nog een keer. ‘Dat je superlief en heel aardig bent en ook superknap natuurlijk.’ Ik glimlachte tevreden en liet Sydney los. ‘Kijk, heel goed. Dat wilde ik horen.’ Sydney keek me met een vernietigende blik aan en wilde me een klap verkopen, maar ik had dat door en pakte haar bij de polsen vast. ‘Rein laat los.’ Zei Sydney boos terwijl ze los probeerde te komen. Ik keek Sydney lachend aan en schudde m’n hoofd.Sydney probeerde boos terug te kijken, wat haar niet bepaald lukte. Ik zag haar de kamer rondkijken en haar blik bleef op iets hangen. ‘Hey van Duivenboden,Waarom ga je niet even een liedje voor mij zingen op je gitaar. Dat vind ik nou echt romantisch als iemand een liedje voor me zingt.’ Ze keek me met haar lieve smekende glimlach aan dat ik niet kon weigeren. ‘ Ik zuchtte en liet haar los, waarnaar ik opstond om de gitaar te pakken. Daarna ging ik weer naast Sydney op bed zitten en begon Invisible Girl te zingen. Toen ik klaar was keek ze me bewonderend aan en glimlachte even. Oké, nu moest het gebeuren. Dit was het juiste moment om het te doen. Ik boog me naar voren en drukte toen m’n lippen op die van Sydney. Ik voelde hoe ze verstijfde en de eerste paar seconden niet bewoog. Daarna duwde ze me van zich af en keek me geschrokken aan.