#5

Sydney
Toen ik thuis kwam en m’n moeder m’n broek zag vroeg ze verontwaardigd wat er gebeurd was. Ik mompelde snel iets over dat ik tegen iemand aan was gebotst en rende toen snel naar boven om een andere broek aan te trekken. Daarna rende ik zo snel als ik kon naar de supermarkt en haalde de eieren en de melk. Toen ik weer thuis kwam kon m’n moeder eindelijk beginnen met het maken van het beslag. Ik besloot om m’n moeder te helpen omdat ik anders toch niks te doen had. Ik dekte de tafel en pakte de poedersuiker, stroop, kaas, spek en alles wat je nog meer op de pannekoek deed en zette het op tafel. Toen ik daarmee klaar was liep ik naar de woonkamer en plofte op de bank neer. M’n vader en m’n ooms hadden een saai gesprek over sport en m’n tantes hadden het over verschillende mensen die ik niet kende. Ik zuchtte en keek naar de tv die aanstond. Er was een saai programma op over huizen. Ik wilde aan m’n ring draaien maar opeens besefte ik dat ik de ring niet meer omhad. Geschrokken voelde ik in m’n zakken of ik de ring misschien daar in had gedaan maar ik voelde niks. Snel rende ik naar boven en voelde toen ook in de zakken van m’n vieze broek maar ook daar zat geen ring in. Ik trok alles overhoop. M’n koffer, toilettas, jas en ik doorzocht alle kamers waar ik die dag geweest was, maar nergens kon ik ook maar één spoor van de ring vinden. Opeens dacht ik aan de botsing met Rein. Misschien was ik de ring daar wel kwijtgeraakt? Maar hoe kon een ring nou zo van je vingers afvallen? Ik liep naar beneden en vroeg toen aan iedereen of ze misschien een ring hadden gezien, maar iedereen schudde zijn hoofd. Shit, als ik die ring echt kwijt was zou Mathias dat niet echt leuk vinden. Ik zuchtte en wilde net op de bank neerploffen toen ik de bel hoorde gaan. Niemand anders hoorde de bel dus besloot ik maar om naar de deur te gaan. Ik slofte naar de gang en schrok toen ik de deur opende. Rein stond met een brede grijns voor m’n neus. ‘Wat?’ vroeg ik onbeleefd. ‘Nou, ik wilde je dus nog wat zeggen maar je ging er zo snel vandoor dat ik de kans niet kreeg. En ik wist niet waar je woonde dus ben ik eerst naar huis gegaan om opa en oma te vragen waar je tante precies woonde. En nu ben ik dus hier.’ Zei Rein vrolijk. ‘Wat wilde je zeggen dan?’ vroeg ik. Hij haalde zijn hand van zijn rug en liet toen een ring voor mijn gezicht bungelen. ‘Mijn ring!’ riep ik blij terwijl ik de ring van hem afpakte. ‘Ja precies. En ik dacht dat je hem misschien wel terug wilde.’ Rein haalde lachend zijn schouders op. ‘Ja, echt. Ik was hem al kwijt. Echt superbedankt.’ Ik kon niet geloven dat ik dat tegen Rein zei maar ik was echt opgelucht dat ik m’n ring weer terug had. ‘Is die ring echt zo belangrijk dan?’ vroeg Rein toen. Ik knikte hevig. ‘Ja, mijn vriendje had het mij gegeven toen we een half jaar hadden.’ ‘Je vriendje?’ vroeg Rein toen. Ik knikte. ‘Ja, Mathias. Zo heet hij.’ ‘Oh, nou leuk voor je. Ik ga maar weer eens.’ En hij liep weg. Ik keek hem verbaasd na. Ik meende teleurstelling in zijn stem te horen. Gelijk schudde ik die gedachte van me af. Natuurlijk was hij niet teleurgesteld dat ik een vriendje had. Hij vond mij echt niet leuk. Ik sloot de deur en deed de ring weer aan m’n vinger. Net op dat moment riep m’n moeder dat het eten klaar was. Ik liep snel door naar de keuken en zocht een plekje uit.