It's funny how fast you can fall in love.

'Lief dagboek, ik ben de hele week al samen met Pablo.
Hij maakt me blij. Het is zo grappig.
Hij is zo lief voor me, hij is geduldig en eigenlijk best romantisch.
Hij is gewoon leuk.'

Ik liep het plein op, hij was er niet.
Ik keek rond maar kon hem niet vinden.
Ik liep naar binnen en hij stond bij z'n kluisje.
''Chelsea! Waar bleef je nou? Ik miste je al!'' zei hij met een lieve lach op z'n gezicht.
Ik begon te blozen.
Ik ging tegen de kluisjes staan en de bel ging.
''Kom chels, we moeten gaan'' zei hij.
''Nee, wacht nog even...'' fluisterde ik zachtjes en hij bleef staan.

De gang was leeg, het was muisstil.
Alleen hij en ik stonden er nog.
''Ik moet je wat vertellen.'' begon ik en Pablo keek me verbaasd aan: ''We zijn nu al bijna de hele week samen. We gaan nergens heen zonder dat we bij elkaar zijn. En ik begin steeds meer voor je te voelen.
Het klinkt misschien raar, maar ik hou van je.'' zei ik en ik kon geen woord meer zeggen.
Hij keek me aan en glimlachte.

Ik begreep hem niet en toen zei hij het liefste wat een jongen ooit tegen me gezegd heeft... ''Chelsea, je hoeft niks te zeggen. Je ogen zeggen genoeg. Ik hou ook van jou, dat heb ik altijd gedaan. Ook voordat we echt begonnen te praten met elkaar. Je betekend hartstikke veel voor me. Ik wil voor altijd bij je zijn.'' en hij kwam langzaam met z'n hoofd naar voren. Ik kon het niet helpen,
ik deed m'n ogen dicht en hij zoende me.
Ik zoende hem,
het was gewoon een perfect moment...