#4

vanuit rein
Lachend keek ik Sydney na. Wat een stom mens vind ik dat toch. Ik heb haar nooit gemogen. Gelijk toen ik bij haar in de klas kwam vond ik het maar een apart meisje. Ze was heel dik voor een kind en vertoonde raar gedrag. Ze vroeg er gewoon om om gepest te worden. Oké, ik moest toegeven dat ze er nu eigenlijk best wel knap uitzag, maar toch bleef ik bij mijn standpunt dat ik haar niet echt mocht. Ik grinnikte en mijn blik viel toen op iets glinsterends. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en zag toen dat het een ring was. Waarschijnlijk was die van Sydney of zo? Ik pakte de ring van de grond af en stopte hem in m’n broekzak. Ik moest opschieten want ik had om vijf uur afgesproken met Daan en Nils. Ik liep naar mijn Huis en Nils opende de deur. ‘hehe, daar ben je eindelijk man. We dachten al dat je verdwaald was.’ Ik grijnsde en liep het huis binnen. ‘Eigenlijk kwam ik een oude bekende tegen.’ Zei ik toen geheimzinnig. Nils en Daan keken me alle twee nieuwsgierig aan. ‘Nou, vertel.’ Zei Daan. Ik plofte op de bank neer en bleef Daan en Nils grijnzend aankijken. ‘Eey man, vertel nou joh. We hebben niet de hele dag de tijd.’ Nils stompte me tegen de schouder. ‘Oké, oké. Ik kwam Sydney tegen.’ ‘Sydney?Volgens mij ken ik geen Sycdney?’ Zei Daan.Ik keek Nils aan maar hij haalde ook z’n schouders op. ‘Nog nooit van gehoord.’ ‘Oké, ik geef jullie een hint. Dikke Sydney’ Daan zette grote ogen op en Nils begon ook te grijnzen. ‘Ooooh, díe Sydney! Zeg dat dan meteen.’ We moesten alle drie lachen. ‘Maar ben je die serieus tegen gekomen? Ze woont nu toch ergens in Hilversum of zo?’ zei Nils. Ik schoot in de lach. ‘Amsterdam. Maar ja, die ben ik inderdaad tegengekomen.’ ‘En, hoe zag ze eruit? Nog steeds dik?’ Nils zette bolle wangen op en liep als een gans door de woonkamer. Ik moest lachen en gooide een kussen naar Nils's hoofd. ‘Ze was eeh… heel erg veranderd.’ ‘Hoe dan? Nog dikker geworden? Lelijker hoofd? Vertel gewoon.’ Daan en Nils keken me nieuwsgierig aan. ‘Nee, ze was eigenlijk helemaal niet dik. Ze was eigenlijk best knap om eerlijk te zijn.’ Toen ik dat zei waren Nils en Daan het die in de lach schoten. ‘Knap. Dat is wel het laatste waar ik aan denk als ik aan haar denk.’ Zei Daan. ‘Man, nou ben ik echt benieuwd hoe ze eruit ziet. Waarom heb je niet even een foto gemaakt?’ Ik keek Nils spottend aan. ‘Ja, wat denk je. Ik ga toch niet tegen haar zeggen van: hey, mag ik een foto van je maken. Anders geloven Daan en Nils niet dat je er zo uit ziet.’ ‘Nou en. Wat is daar erg aan? Wat ze bij jou uitgehaald had. Dat was pas erg.’ Zei Nils.. Daan moest grinniken. Ik zuchtte. Dat was inderdaad erg. Ik stond gigantisch voor schut voor de hele school en het was serieus mijn meest gênantste moment ooit. ‘Man, ik weet wat!’ riep Daan opeens. Ik keek hem aan en zag zijn ogen glinsteren. ‘Nou, vertel?’ Ik keek Nils verwachtingsvol aan. ‘Je moet haar terugpakken! Echt goed terugpakken. Zodat ze zich voor schut zet voor het hele dorp. En ik heb al een idee.’ Ik grijnsde breed. Dit was echt typisch Nils maar ik hield ervan. ‘Je moet doen alsof je verliefd op haar bent.’ Zei Nils toen. Mijn ogen werden zo groot als theeschoteltjes. ‘Haha, dacht het toch niet. Nooit, in nog geen honderd jaar wil ik haar als mijn vriendin.’ ‘Ja, wacht nou. Ik was nog niet klaar. En dan als je haar vriendje bent, zal ze ook waarschijnlijk haar diepste geheimen aan jou bloot geven. En dan na een week ongeveer gaan we haar diepste geheimen projecteren in het winkelcentrum!! Vind je die nou niet geweldig?!’ Daan keek me met zo’n stomme lachende grijnzende blik aan dat ik keihard in de lach schoot. ‘Zeg het eens.’ Zei Nils toen. Ik keek Nils bedenkelijk aan. ‘Is dat niet een beetje zielig?’ ‘Zielig? Nou en. Alsof dat moment van jou niet zielig was?’ Daan had gelijk. ‘Maar dat gaat toch nooit lukken in twee weken?’ ‘Aah, tuurlijk wel man. Als je een beetje je best doet wel.’ Ik keek naar Daan. ‘En wat vind jij?’ vroeg ik aan hem. ‘Ja, doen natuurlijk! Dat wordt echt geniaal.’ ‘Oké, ik doe het.’ Zei ik toen met een brede glimlach. ‘Goeie keuze.’ Knikte Nils. ‘Oké, zullen we dan nu maar gelijk beginnen met het plan opstellen?’ vroeg Daan. We knikten en lachend pakten we er pen en papier bij.