Meeting Chelsea...

Ik kom thuis na school.
Het was een lange dag...
''Ik ga zo naar het park!'' zeg ik, en even blijft het stil.
''Als je maar wel binnen het uur terug bent!'' hoor ik me moeder zeggen.
Ik loop de deur uit en ga naar het park.
Ik heb gehoord dat Chelsea en Robin ruzie hebben... Ik geloof het eigenlijk niet.

Daar zit ze. Helemaal alleen en volgens mij heeft ze het koud.
Het is nu of nooit. Nu iets zeggen of voor altijd hopen dat ik het had gedaan.
Ik loop op d'r af en ga rustig op het bankje zitten.
Ik kijk naar haar en kijk weg.
''Waarom zit je hier alleen?'' vraag ik zacht en ik voel dat ik rood word.
''Het is over tussen mij en Robin, kom je het erin wrijfen?'' zegt ze chagerijnig.
Ik keek haar verbaasd en en begon te lachen, ik kon er niks aan doen... het gebeurde gewoon.

''Nee joh! Ik? Natuurlijk niet, wie weet kan ik je steunen... als je wilt dan he.'' zeg ik en glimlach.
Ze kijkt me aan en zegt ''dat is erg lief van je... Pablo.'' Op dat moment schrok ik, ze wist m'n naam.
M'n hart ging te keer, die mooie ogen waren voor even op mij gericht.

''Waarom heb je eigenlijk een pak aan?'' vraagt ze verbaasd.
''Nouja, me pa moet een speech geven en ik moet mee. Maar ik wou eerst even buiten zitten. Je kent het wel.'' zeg ik zacht.
''Ja, maar ik ga... Zie ik je morgen weer? En als we pauze hebben, kom dan naar me toe, ok?'' Vroeg ze en ik zie d'r blozen.
''Ja natuurlijk! Zou het niet willen missen.'' antwoord ik glimlachend.
Ik sta op en toen gebeurde het...
Ze pakte me vast en knuffelde me, en toen gaf ze me een kus op m'n wang.

Ze waren echt uitelkaar...
En ik had eindelijk genoeg moed om met haar te praten.
En ik dacht nog wel dat dit jaar fout zou gaan,
volgens mij komen er nog veel verassingen...