You were a lie...

Ik ging naar Sylver,
ze bracht me naar de kroeg waar ze Robin in zag gaan.
We gingen naar binnen en na 2 minuten zag ik hem.
Hij zat daar met een meisje die ik niet ken.
En toen zoende hij haar...
Ik stond stil, het voelde alsof ik bevroor.
Ik voelde me zo gebruikt door hem.
Waarom was ik zo blind?
Kayleigh had gelijk toen ze zei dat hij vreemd zou gaan.
Ik weet nog dat ze zei dat jongens zoals hij nooit voor 1 meisje gaat.
Stomme ik...
''Kom, we gaan'' zei ik en ik voelde de tranen komen. Ik moest sterk blijven..
Dat lukte totdat we bij Sylver's huis waren.

''Het komt allemaal goed, stil maar'' zei ze troostend en sloeg haar armen om me heen.
Ik voelde dat ik rustiger werd en ik ging weer terug naar huis.
Zodra ik Robin morgen zie zal ie er van langs krijgen.
Dit pik ik niet.
Robin was een deel van mijn leven.
Maar nu zag ook ik, dat hij een leuegen was.