Thanks for giving up on me...

Ik liep over straat samen met Mia, ze zei dat ze weg ging.
Dat ze geen contact meer wou met me, dat ik er niet was voor haar.
Terwijl ik er altijd voor d'r ben...
Ik probeer haar altijd overal mee te helpen.
En omdat ik er niet bij ben met m'n hoofd ben ik er opeens nooit voor d'r.
Ze doet egoïstisch. En waarom precies op dit moment?

Ik voel me kut.
''Thanks Mia...'' zeg ik zacht.
''Waarvoor?'' antwoord ze en ze kijkt me bang aan.
''Thanks for giving up on me.'' en met dat ik dat zeg gaat er een schok door me heen.
Ik draai me om en loop naar het park.
Ik sta stil bij een boom en voel tranen over m'n wangen gaan.
Waarom ik? Waarom niet iemand anders?
Ik kan de pijn nu niet gebruiken...
Ik haat dit leven...