Adopted Silence 1°

#Natho Peaceful
#01-05-2010

Ik slofte de trap af en wreef de slaap uit mijn ogen, ik keek de woonkamer rond en zag Nash op de bank slapen.
Waarom slaapt hij op de bank?
Ik liep naar hem toe en schudde hem voorzichtig door elkaar.
"Gast, word wakker!" Gilde ik boven zijn hoofd.
Zijn ogen schoten open en hij kwam geschrokken overeind "Wat is er, is er iets weg, heb je pijn?" hij keek me bang aan en trilde zachtjes.
Ik ging naast hem zitten en keek hem aan "Nee, je moest gewoon wakker worden, waarom tril je zo, is er iets gebeurd?"
Hij schudde zijn hoofd en ging weer terug liggen. Huilde hij nou-net? Ik boog voorover en keek in twee bloeddoorlopen-ogen.
Ik trok hem overeind en sloeg een arm om hem heen "Wat is er, waarom huil je?"
Hij sloeg zijn armen om mijn middel en legde zijn hoofd op mijn schouder, zijn schouders schokte af-en-toe en er ontsnapte enkele snikken uit
zijn mond. Uiteindelijk gaf hij antwoord op mij eerder gestelde vraag "Ik heb de laatste veel nachtmerrie´s en ben bang dat ze uitkomen ofzo"
"Wil je vertellen waarover?" vroeg ik en trok hem strak tegen me aan.
"Gewoon, over jou, pappa, mamma...." somde hij op en werd ietsjes rustiger. "Ok...." zei ik uitendelijk, niet wetend wat te doen.
Toen hij 'uitgehuild' was liet hij me los en ging gewoon naast me zitten "Waar zijn pappa en mamma?" vroeg hij uit het niets.
"Weet niet, ik denk dat ze slapen.." antwoordde ik en stond op om naar het toilet te gaan.
"Waar ga je heen?" vroeg Nash vroeg Nash en stond op.
"Ik ga even naar de w.c" zei ik en liep weg, oké nu wil ik weten waar hij over droomt. Ik liep mijn kamer binnen en ging op mijn bed zitten,
Waarom kwam ik ook alweer naar boven? Ik zuchtte en stond op om terug naar onder te gaan. Ik liep de woonkamer in en zag dat Nash alvast de
tafel voor het ontbijt aan het dekken was. Ik liep de keuken in en schrok op van Nash die tegen me aan liep. Ik voelde een steek aan de zijkant van mijn
buik en keek ernaar. "Sorry, gaat het?" vroeg Nash en keek me licht bezorgd aan. "Jawel, wat was dat?" vroeg ik en keek hem verbaast aan.
Hij tilde zijn hand op en zwaaide er even mee. Ik keek naar zijn hand en zag dat hij wat messen vast had, gelukkig hield hij messen en dergelijke altijd aan de spitse kant vast, gewoon voor ongelukjes als deze. Ik glimlachte naar hem en ging aan de kant zodat hij naar de tafel kon lopen.

Toen na ongeveer een half uur mijn ouders onder kwamen en we konden ontbijten, was het me opgevallen dat Nash niks meer had gezegd, ook tijdens
het ontbijt niet, terwijl je meestal gestoord van zijn verhalen. Hij keek 's morgens altijd in de krant, en vertelde tijdens het eten wat er allemaal in stond,
hoeven wij 'm teminste niet zelf te lezen.....
Ik keek op de klok en zag dat die 08.47 aangaf. Ik moest om half tien bij mijn gitaarleraar zijn. Ik keek naar Nash, hij keek zwijgend naar zijn bord waar zijn half
opgegeten boterham lag. Hij had niets over het weer verteld, en viel me nu pas op dat ik daar wel naar luister...
"Nash?" vroeg ik voorzichtig, hij keek op en wachte tot ik verder ging.
"Is er iets?, je hebt niks verteld.."
Hij keek me aan en lachte "We hebben vandaag de krant nog helemaal niet gekregen!" klaagde hij en keek naar buiten.
Mij ouders lachte kort en aten verder.
Ik zuchtte en zag dat het negen uur was "Ik ga me omkleden, Nash, wil je mee naar Jason?"
Nash keek me aan "Geeft hij je die gitaarlessen?"
Ik knikte ter bevestiging van zijn vraag en wachtte op zijn antwoord.
"Graag" zei hij uiteindelijk en keek me lachend aan. Ik lachte terug en stond op "Komop, omkleden" zei ik en trok hem naar onze kamer.
Ja, we moesten een kamer delen, maar daar we geen van beide problemen mee, het was wel leuk.
Ik liep naar mijn bureaustoel en trok en wat kleren vanaf en trok en kleedde me om.
"Natho,, je moet echt die kleren in de kast hangen, ik wet dat zeker één derde van je kast hier aan de stoel hangt..." verteld hij en vouwde wat kleren op en legde deze op mijn bureau neer.
Ik grinnikte "Je hebt gelijk, maar mijn kast is gewoon te klein voor deze spullen.." verdedigde ik mezelf.
"Volgens mij ben jij gewoon te lui." zei hij en ging op een van de bedden zitten.
"Kom op, we moeten nu echt gaan, anders kom ik te laat" zei ik en trok Nash Terug naar onder waar we onze jassen aan deden.
Ik pakte mijn gitaar en stopde deze in een van mijn gitaarhoezen.
Ik liep de garage in en zag dat Nash onze fietsen al buiten had gezet.
Ik sloot de garage deur en liep naar mijn fiets "Klaar?"
Nash knikte en stapte op om weg te fietsen.
Ik volgde zijn voorbeeld en volgde Nash naar het huis van Jason.