Hoofdstuk 6 ~Niall J. Horan
Het is echt veeeeeel te lang geleden :'(
Ik had een tijdje echt helemaal geen zin om te schrijven,ik bedoel ik heb het verhaal wel in m'n hoofd zitten,maar het wilt gewoon niet uit mijn vingers rollen
Maar nu ik wat imagines zat te schrijven op m'n pagina bedacht ik hoe leuk ik het wel niet vind om te schrijven en ik heb er weer helemaal zin in !
Geen paniek als ik weer een paar daagjes niet schrijf !! Ik heb het superdruk met school en ik ga ook 3 verschillende dansstijlen doen,maar ik zal altijd proberen om tijd te maken voor jullie !
Hier is dan het langverwachte ( of minder verwachte) stukje !
Daar stond Niall dan al meer dan een half uur onbeweeglijk als een standbeeld naar de lucht te staren.
Er waren al enkele vliegtuigen voorbij gevlogen met de tekst :'British Airways' opgeschreven en waarschijnlijk was die van Laura er ook al bij geweest.Maar hij weigerde om het zichzelf wijs te maken dat Laura al vertrokken was.Hij weigerde te geloven dat zijn vriendinnetje echt weg was en dat hij ze pas over 3 maanden terug zou zien.Hij zuchtte.Hij miste haar warme,lieve knuffels nu al.Als hij aan haar dacht leek het wel of hij haar parfum nog rook.De zoete geur van bloesems kwam weer in zijn neus.Hij ging met zijn tong over zijn lippen.De vage smaak van Laura's lipgloss was nog een beetje te proeven en zelfs daar genoot Niall van.
Hij sloot zijn ogen voor een paar seconden en kreeg het beeld van een lachende Laura voor zich.Maar toen schoot er hem iets te binnen.
"Shit!" Vloekte Niall.Hij rende naar zijn auto en nam daar het cadeautje uit dat hij nog voor Laura had gekocht.
Een schattig klein beertje met een bruine kleur die een hartje vasthad met het opschrift :'I love you'.
"Oh nee!"Riep Niall terwijl hij zich lopend naar de luchthaven begaf.Dit cadeautje had hij haar nog zo graag willen geven zodat ze altijd aan hem kon blijven denken.
Hij kwam binnen in de overvolle luchthaven en baande zich een weg tussen al het volk dat afscheid nam of zenuwachtig heen en weer liep.Maar nergens zag hij een meisje met lange blonde krullen.Maar dan,als bij toverslag zag hij daar het blonde haar waarnaar hij op zoek was.
Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder."Laura ! Ik dacht dat je al weg was!"Riep Niall blij.Het meisje draaide zich om en Niall kwam tot de conclusie dat het niet Laura was."Wil jij wel eens met je poten van mijn lijf blijven?!"Riep het meisje boos."Sorry,sorry,sorry!"Verontschuldigde Niall zich."Ik dacht dat je iemand anders was!Daar ging Niall zijn blijdschap...Verder zoeken dan maar.Toen hij Laura maar niet kon vinden,rende hij snel naar de balie en vroeg naar het vliegtuig van Milaan."Dan zal je toch snel moeten zijn want het vliegtuig naar Milaan staat klaar om te vertrekken."Zei de vrouw achter het loket zonder één spiertje in haar gezicht te veranderen.Niall liep voor zijn leven naar de andere kant van het gebouw maar tevergeefs.Net toen hij aankwam op zijn bestemming steeg het vliegtuig lichtjes op en Laura was weg."NEE!!!!!"Riep Niall luid."Laura!!"En voor de eerste keer in al die tijd liet Niall zijn tranen gaan.Het kon hem niet schelen wat de mensen nu van hem dachten en hij liet zijn tranen de vrije loop.Hij liet zich met een zachte plof tegen de muur zakken en met zijn hoofd tegen zijn knieën gedrukt bleef het snikken voortduren tot het buiten begon te schemeren.
_______________________________________________________________________________________________________________________
Goed?? Laat alsjeblieft een comment achter !
Love you xx
MissMalikXx
Reageer (2)
Omg das echt een kei mooi verhaal, ocharme Niall.
1 decennium geledenIk leef me in in dat verhaal
Omg ;d Super mooi geschreven! Ocharme Nialler toch ;p
1 decennium geledenIk miste je verhaal al! Glad you're back! (: Echt super goed geschreven! Niet twijfelen!