003 || Sun

Die middag begon de zon dan toch te schijnen, en ze aten met z'n allen buiten.
'Pfoe, ik heb warm!' zuchtte Amaury. Ze had er al bijna meteen spijt van.
'Doe dan je trui uit? Je hebt er toch wat onder?' lachte Nina. Zijzelf zat ook al in haar topje. Amaury schudde kort haar hoofd.
'Zo warm nu ook weer niet', ze grinnikte even. Laat het er oprecht uitzien...
Nina keek Amaury even onderzoekend aan en nam nog een hap uit haar broodje. Het was weer stil. Het viel Amaury op dat haar vriendengroep op school soms helemaal niet zo gezellig was. Het viel niet alleen Amaury op, het zou iedereen opvallen. Veel stiltes. Constant stiltes. Of was dat alleen nu, omdat ze ruzie hadden gemaakt? Amaury keek om rondom zich, en zag Cédric, haar beste vriend, voorbij komen. Hij keek haar lang en doordringend aan. Alsof hij haar nogmaals vroeg of ze zich nog pijn had gedaan. Ze glimlachte kort en hij glimlachte terug. Al snel focusten ze zich allebei weer op onze eigen vriendengroep. Niet dat het dus zo gezellig was bij Amaury.
Ze gooide haar hoofd in haar nek en de zon brandde op haar gezicht. Ze besefte heel goed dat er weer lijnen van haar bril op haar gezicht zouden staan, zoals altijd. Het kon haar niet schelen. De warmte was heerlijk en verspreidde zich over heel haar lichaam. Ze begon licht te zweten in haar trui. Maar uittrekken was geen optie. Iedereen zou haar littekens zien.
'Het is zo stil', zuchtte Luna opeens. Amaury knikte.
'Zo, wat hebben jullie gedaan gisterennamiddag?' vroeg ze dan maar.
'Niks eigenlijk', antwoordden ze allemaal.
'Ook niet', antwoordde Amaury. Enkele seconden later schoten ze allemaal in de lach. Niemand wist zeker waarom, maar Amaury lachte wel oprecht. Ze voelde een warm gevoel in haar buik, dat niet afkomstig was van de stralen van de zon. En ze voelde zich gelukkig. Ze dacht even aan niks anders dan oprecht gelach om niks, samen met haar beste vriendinnen. Elk stopten ze met lachen op verschillende momenten. Amaury bleef het langst lachen.
'Daarom zijn jullie mijn beste vriendinnen', lachte Rachel. We glimlachten naar elkaar.
'Trouwens, hebben jullie het al gehoord? Mike en Féline zijn een koppel!' begon Nina.
'Niet waar!' antwoordde Kirsten verrast.
'Echt wel!'
'Hoezo?'
'Oh My God.'
'Hahaha.'
Amaury voelde zich gelukkig, op haar gemak en mengde zich in het gesprek. Roddels waren een perfect onderwerp om leven in de brouwerij te brengen. Dat besefte Amaury nu meer dan ooit. En bedankte de zon, voor de warmte van deze middag.