000 || Proloog

Zenuwachtig zat Amaury in de zetel. Haar been wipte ongecontroleerd op en neer, wachtend tot haar moeder de trap af zou komen. Haar ogen werden weer waziger en ze liep naar de keuken, daar zou haar moeder haar niet zo snel zien. Ze duwde haar handpalmen tegen haar ogen en vocht tegen de tranen. Ze voelde haar gsm trillen in haar achterzak. Ze schudde haar hoofd en liep terug naar de zetel, ze nam een tijdschrift van het bijzettafeltje. Ze zou straks antwoorden. Later. Als ze eindelijk alleen was. Ze kon al raden van wie het sms'je zou zijn.
'Amaury?' hoorde ze. Haar moeder kwam de trap af. Ze haalde twee keer diep adem.
'Ja?' Haar moeder liep de woonkamer in en draaide een rondje.
'Is dit goed zo?' Amaury zuchtte even.
'Mam, het is maar een vergadering, dit is perfect.' Haar moeder knikte even, niet helemaal overtuigd. Ze wierp een blik op haar horloge. 'Maar ik ga, anders kom ik nog te laat, doei, lieverd. Maak jezelf maar een boterham, hé!'
'Ja ja', antwoordde Amaury en kuste haar moeder afwezig gedag. Enkele seconden later viel de voordeur dicht. Amaury diepte haar gsm op uit haar zak. Rachel. Ze durfde het sms'je bijna niet te openen. Waarom is er nu weer ruzie met Nina!? las Amaury. Amaury begon te trillen. Nina was zo kinderachtig. In plaats van op een normale manier met haar te praten, had ze gewoon de telefoon weer opgehangen. En uiteraard weer alles overgedragen aan Rachel. Amaury gaf toe dat ze enkele kwetsende dingen had gezegd, maar Nina ook. Dat zal ze Rachel natuurlijk niet verteld hebben. Wat heb ik gedaan, volgens jou? antwoordde ze. Niet alles was haar schuld, vond Amaury. Nina wou gewoon niet begrijpen dat Amaury soms geen zin had in flauwe grapjes, en vervolgens werpt ze haar voor dat ze altijd negatief doet en dat zijzelf Nina ook niet steunt. Waarmee dan? Nina haar leventje was meer dan perfect. Neen. Dat moest Amaury niet zomaar toelaten. Rachel sms'te bijna meteen terug. Je hebt haar gewoon 1000 x beledigd. Ze is mega depri!! Amaury schrok, en gooide haar gsm in de zetel. Nina, depri? Ze leunde tegen de muur en liet de tranen over haar wangen stromen. Misschien hadden ze gelijk. Ze had alles weer verpest. Ze had niet nagedacht over haar woorden. Zo zou ze al haar vriendinnen verliezen! Ze trilde helemaal uit schuldgevoel, maar ook uit woede. Alle emoties liepen door elkaar. Ze slofte naar de keuken en nam het cuttermes uit de onderste la en stroopte haar mouwen op. Na een tijdje stopten de tranen en staarde ze futloos naar de krassen op haar armen. Wat had ze gedaan?