Teen 15.

Ik zat met Charlotte, Louis, Liam en mijn moeder in de tuin. Ofja, ik, Liam en Mam zaten. Charlotte rende door de tuin en Louis rende achter haar aan. Voorlopig ging alles goed, ik heb Mam kunnen overtuigen mee te spelen dus Liam denkt nog altijd dat Charlotte mijn nichtje is. Ik zag langzaam de zon al onder gaan toen Louis naar ons toe kwam gelopen met Charlotte in zijn nek. 'Ik moet maar es gaan,' Zei Liam en hij stond op. 'Kom je al mee, Lou?' Vroeg hij aan Louis. Louis keek me bedenkelijk aan, ik haalde mijn schouders op. 'Lou blijven!' Riep Charlotte en ze klapte in haar handjes. 'Lou blijven?' Herhaalde Louis en hij stak onschuldig zijn handen op. 'Oke dan.' Lachte Liam en hij liep naar binnen. 'Ik loop even mee.' Zei ik en ik liep achter hem aan. Ik vond hem in de keuken, hij trok net zijn jas aan. 'Ik laat je even buiten.' Glimlachte ik en we liepen samen naar de voordeur. 'Louis en Charlotte lijken een goeie band te hebben?' Merkte hij op terwijl we naar zijn auto liepen. 'Ja, Charlotte maakt heel snel vrienden.' Grinnikte ik. 'He errm.. Alhoewel laat maar, ik moet gaan glimlachte hij en hij opende het portier. 'Nee, wacht!' Zei ik en ik legde mijn hand op zijn schouder om hem tegen te houden. 'Wat wou je vragen?' Vroeg ik zachtjes. 'Nouja,' Begon hij. 'Of je misschien morgen iets zou willen drinken met me ofzo?' Antwoordde hij zacht. 'Tuurlijk!' Zei ik meteen, ik kreeg al snel het gevoel dat ik iets té snel had geantwoord. 'Echt?' Vroeg hij verbaasd. 'Ja, hier heb je men nummer. Dan spreken we een uur af.' Ik nam zijn hand en schreef er snel mijn nummer op.

'Tot morgen dan?' Vroeg ik. 'Uh ja, tot morgen.' Antwoordde hij glimlachend. Ik liep terug naar de voordeur, toen ik omkeek zag ik nog net zijn auto de straat uit rijden. Toen ik de keuken inkwam keken zowel Louis als Charlotte me dom aan. 'Wat?' Vroeg ik lachend en ik ging zitten. 'Lotte, ga even naar oma in de woonkamer, oke?' Vroeg Louis. Charlotte knikte, sprong van zijn schoot en liep naar de woonkamer. 'Jij hebt morgen een date.' Grijnsde hij.
'Hoe kan jij dat zo zeker weten, ik denk toch niet dat jij een glazen bol hebt?'
'Nee, maar ik zie dat gewoon.' Antwoordde hij schouderophalend. 'Oh ja? Hoe dan?' Beet ik terug. 'Wel, er is die twinkeling in je ogen, die stralende glimlach op je gezicht, en de roze blosjes op je wangen.' Glimlachte hij. Mijn mond viel open en ik bracht mijn handen naar mijn wangen. 'Echt?' Piepte ik, en hij knikte grijnzend. 'Dus aangezien ik gelijk heb wil dat zeggen dat ik morgen op Lotte kan passen.' Ging hij verder. 'Oh wacht, ik moet naar Doncaster!' Zei hij meteen daarna. Shit! En Mam zal ook niet kunnen oppassen...
'Alhoewel, tenzij ik haar mee mag nemen?' Vroeg hij met puppy oogjes. 'Weet je dat zeker? Wat ga je dan tegen je familie zeggen?' Vroeg ik. 'De waarheid.' Antwoordde hij simpelweg. Ik deed mijn mond open om te protesteren maar hij deed het teken dat ik moest zwijgen. 'En ik zal ze ook vragen om te zwijgen tegen de andere jongens.' Ging hij verder. Ik slaakte een zucht van opluchting en knikte. 'Oke dan,' Zei ik. 'Je mag Charlotte meenemen naar Doncaster, maar beloof dat je goed voor haar zult zorgen!' Zei ik streng. 'Natuurlijk, ik zal voor haar zorgen alsof ze men eigen kind is!' Zei hij op een plechtige toon.
Wat zou ik toch zonder Louis moeten?