Hoofdstuk 1.1

Het was een koude regenachtige dag. Bliksemschichten doorkliefden de lucht en spleet het in tweeen. En daar op de uitstekende rotspunt stond ze. Mikayla voelde hoe de zeelucht in haar gezicht blies en staarde naar de golven die onder haar tegen de rotsen sloeg. Ze hoorde de deur van haar huis piepen en draaide zich om om te kijken wie daar in de deuropening stond.Het was een beeldschone vrouw die daar stond. "Mikayla kom naar binnen." riep de vrouw vanuit de deuropening. Even aarzelde en toen nam ze een besluit. Langzaam maar wel liep ze naar het huis. Toen ze daar aankwam sloeg de vrouw een handdoek om haar heen. "Aphrodite alsjeblieft." zei ze zachtjes en Aphrodite keek haar aan. "Nee Mikayla" zei ze "De baby kan ieder moment komen." . En net toen ze die woorden had uitgesproken rommelden de wolken en liepen die bliksemschichten richting de zee. "Zeus en Poseidon zijn weer eens aan het vechten." zuchtte Aphrodite en keek naar Mikayla. Maar Mikayla was intussen ingezakt van pijn. "DE BABY KOMT" gilde ze hysterisch tegen haar. Aphrodite zorgde ervoor dat ze op een bed lag. "Rustig maar, Het komt heus wel goed." zei ze tegen haar en ze legde haar handen op Mikayla's buik. De weeen werden ernstiger en Mikayla gilde het uit van pijn. Er ging een half uur voorbij. Een dik half uur vol kreten van pijn. Mikayla gilde nog 1 keer en toen was het stil. Aphrodite keek haar glimlachend aan en pakte de handdoek die naast haar lag. Ze tilde de huilende baby op en wikkelde de baby erin. "Je hebt het goed gedaan." fluisterde ze tegen Mikayla die nog lag na te hijgen. "Ze is prachtig." zei ze er nog bij. Het lukte Mikayla vol moeite om haar armen te spreiden en haar baby in ontvangst te nemen. Toen moeder en baby elkaar aanraakten klonk er opeens een prachtige melodie die je gewoon niet kon beschrijven. "Hoe ga je je meisje noemen?" vroeg Aphrodite uiteindelijk aan haar. Mikayla dacht na. Het duurde niet lang voordat ze het antwoordt wist. "Haar naam is Melody, Melody Camfree"