002|| Het begin 2

'Frank!' zei ik alsof het een aangename verassing was hem hier tegen te komen op de set. Ik friemelde wat aan mijn shirt. ' Raar he? Iedereen in de kantine, en dit deel zo verlaten?' Ik knik en kijk in zijn ogen. Hij deed alsof hij niet meer wist wat er gisteravond was gebeurt. Maar ik daarintegen kon dit niet uit mijn hoofd zetten. Ik beet op mijn lip. Iedereen op de set wist dat ik Frank leuk vond en dat Frank mij ook leuk vond. Alleen geen van beiden durfde een move te maken. Hij nam gespannen een slok van zijn koffie. Lachend verteld hij dat hij zijn koffie morsde en daarom moest omkleden, maar zijn lach was niet echt overtuigend. 'Is er iets?' vraag ik. Hij schud zijn hoofd. 'Nee, niet echt.' hij schuift zenuwachtig wat heen en weer. 'Heb je euh het verhaal euh al uh gelezen?' "Ja" knik ik. We lijken wel twee kleine kinderen, maar gisteravond niet. Ik haal het script uit mijn tas en lees het nog even door. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik nog maar een paar minuten heb om me om te kleden en in de make-up te gaan. Snel zet ik mijn tas aan de kant en ren naar de kleedkamer. Het licht flikkerd. Ik kijk in de spiegel. Door mijn korte haar lijk ik ouder dan dat ik eigenlijk ben. Laatst schatte iemand me halverwege de 50 terwijl ik nog maar 38 ben. Ik probeer mijn haar omhoog te zetten in een hanenkam. Achter me hoor ik iemand klappen.'Haha, heel mooi, heel mooi.' "Graaf Tel" constateer ik. 'Goed geraden.' 'Wat doe jij hier?' Hij komt rustig iets dichterbij. 'Ja, dat wil jij wel weten he?' Ik stap acheruit. Hij pakt me bij mn pols en duwt me tegen de muur. 'Graaf! Wat is dit, laat me los!' Ik voel iets kouds tegen mijn keel. Ik draai mijn ogen naar beneden en zie het puntje van een zilveren glimmend mes. Van onder zijn cape pakt hij een stapeltje papieren. 'Nieuw script.' lacht hij. 'En waag het eens die niet te gebruiken. Zo snel als hij was verschenen was hij ook weer weg. Huilend zak ik langs de muur naar beneden.