043- Ella & Louis

---

Ella Claire Vanberghe

---

‘Niall? How will we go home?’ vraag ik als we uit het vliegtuig stappen. ‘Louis is waiting for us. For me, he thinks.’ ‘Then he’s the first who will be surprised’, lach ik. Ik denk terug aan alle momenten met Louis. Hij is mijn “weirdy”. Ik moet spontaan lachen als ik eraan terug denk. Niall kijkt me vragend aan. ‘Just a funny memorie’, leg ik hem uit. Hij trekt zijn schouders op en loopt verder. Ik ben benieuwd hoe Louis gaat reageren. Ik voel me schuldig, tegenover iedereen. Het meeste tegenover Liam, maar ik heb de anderen ook in de steek gelaten. Ik snap mezelf echt niet. Wat bezielde me toen ik wegliep? Oké, ik kon niet meer tegen Niall. Alhoewel hij een supergoeie en lieve jongen is. ‘Ella?’ Ik schrik als hij zijn hand op mijn schouder legt. ‘Where were you with your thoughts?’ ‘I was thinking of Louis and Liam and you and all the others. I said this a million times before but I was stupid.’ Niall kijkt me hopeloos aan. ‘You will never change, do you?’ Ik knik met een geniepige grijns. ‘No!’ ‘Good, because you are perfect how you are.’ Ik schenk hem een dankbare glimlach en loop richting de massa mensen.

---

Louis William Tomlinson

---

Komaan Niall, waar blijf je? Ik wacht, ongeduldig, tot Niall komt. Als ik hem in de verte zie, roep ik al luid. ‘Buddy!!! Nialler!’ Ik spreid mijn armen en Niall springt er, letterlijk, in. ‘It was quiet without you. We need you, Nialler. Liam becomes more and more depressed and everybody is so sad. I try to make them laugh but they all mi… Ella???’ Ik knipper nog een paar keer met mijn ogen en nog steeds staat daar het meisje waar iedereen om treurt. ‘O my god! Ella!’ Ik loop naar haar toe en knuffel haar plat. Bijna letterlijk. ‘Louis, I missed you! But I can’t breathe.’ ‘Ella, you are here. In England. How? Why? Niall?’ Ik loop terug naar Niall en kijk hem vragend aan. ‘You knew that I was with Ella in Belgium.’ ‘But I didn’t know that she would come with you! Does Liam knows this?’ ‘No’, zegt Ella. Daarna geeft ze me nog een knuffel. ‘Ella, I missed you so terribly much! Promise me you will never run away again.’ ‘I promise. Pinky promise?’ Ze steekt haar pink naar me uit. Ik lach en schud dan haar pink met de mijne. ‘C’mon, we’re going to surprise our depressed family’, zeg ik als ik me loskrijg uit Ella’s nieuwe knuffel.