They want something... - Zayn Malik(part1)

Ik open mijn ogen door een zachte zoen die op mijn kruin wordt geplaatst. Ik kijk Zayn aan en spontaan krijg ik een glimlach rond mijn lippen. Ik geef hem een zoen en dan staat hij op.
"Ik ben zo terug" fluistert hij.
"Wees voorzichtig" zeg ik nog voor hij de kamer verlaat. Zayn zit in een bende en over het laatst is hij benoemd tot 'hoofd' van de bende. Hun vorige 'hoofd' heeft het afgetrapt en de rest vond dat Zayn wel geschikt was voor die rol. Telkens als hij buiten gaat ben ik bang dat het de laatste keer is dat ik hem zie maar dat is nog niet gebeurt. Moest hem iets overkomen zou ik het niet overleven denk ik. Zayn is mijn leven en daarom zijn we ook al bijna 6 jaar samen. Mijn hand verdwijnt onder het laken en rust op mijn buik. Er zit een klein wezentje in mijn buik, het is nog niet heel oud en Zayn weet het nog niet. Ik ben van plan het hem straks te zeggen.

Omdat slapen nu geen optie meer is stap ik uit bed en doe mijn warme pantoffels aan. In de keuken maak ik een warme kop thee en ga in de zetel zitten. Wachten. Steeds wachten tot hij terug thuis komt. Als ik ben gaan werken belt hij me als hij terug heelhuids thuis is gekomen maar omdat het vandaag weekend is ben ik dus ook thuis. Als mijn kop leeg is zet ik hem in de vaatwasser en doe in de badkamer een gemakkelijk setje aan. Ik schrik op als ik mijn mobiel hoor afgaan. Ik haast me naar mijn tas en neem hem eruit. Ik druk op het groen telefoontje als ik 'Zayn' op het scherm zie staan.
"Jayla!" Zegt hij -of roept eerder-
"Zayn, wat is er!?" Vraag ik licht in paniek.
"Je moet weg. Weg van thuis!" Hij probeert niet paniekerig te klinken, wat mislukt. Zijn stem trilt wat verraadt dat hij bang is.
"Zayn, wat moet ik doen? Waar moet ik heen? Ik kan hier niet zomaar weg!" Zelf begin ik nu ook te paniekeren. Wat bedoeld hij ?
"Ze willen je ontvoeren Jayla. Je moet weg, weeeh-" en toen verbrak de verbinding. Met grote ogen kijk ik naar mijn mobiel. Wat moet ik doen? Moet ik weg ? Zeker een minuut stond ik daar zo, trillend van wat er net gebeurt is tot ik in actie schoot. Ik schiet in wat makkelijke schoenen, neem mijn sleutels en ga naar buiten. Ik ben op m'n hoede. Ze willen me ontvoeren en wat is er nu in godsnaam met Zayn? Hebben ze hem te pakken ? De vijandige bende weet waar we wonen en moet mij hebben. Stilaan begint door te dringen wat er me te wachten staat. Ze willen iets dat kostbaar is voor Zayn. Mij.

Ik loop de straat uit, de auto heeft Zayn mee dus te voet. Plots stopt er abrupt een auto naast me. Het is een zwarte auto met geblindeerde ruiten. Het raampje gaat naar beneden en met enkel de haardos van de persoon te zien, weet ik al genoeg. Ze hebben me gevonden! Ik draai me om en begin te rennen. Zo snel als mijn benen me kunnen dragen. Ik hoor de auto terug starten en hij komt achter me aan. Dit is onbegonnen werk. Ik ben nooit sneller dan die auto. En zoals ik dacht stop hij me. Maar hoe, even neemt hij een bocht waardoor hij dwars over het voetpad staat, met de voorkant door de struik, die er staat. Ik kan niet meer op tijd afremmen en knal tegen de auto aan. De deur vliegt open en ik voel hoe ik word binnengetrokken. Ik spartel met mijn benen, wat natuurlijk geen zin heeft. Een bedwelmende geur is te ruiken in de auto en als ik plots een doek tegen mijn neus voel gedrukt word alles zwart.