1. I close both locks below the window

Mijn fel rode lippen vormen zich tot een lach. Geen lieve, zoete lach maar een hatelijke lach, nou ja niet voor mij natuurlijk. Op de achterkant van mijn hakken draai ik me om, mijn blonde haren draaien me en belanden op hun oorspronkelijke plaats terug. Met hoge tikken van mijn hakken, en Draco naast mij, wandel ik terug naar de leerlingenkamer. Fred en George Wemel beduusd achter laten. Eens in de leerlingenkamer aan gekomen is Draco nog altijd aan het lachen. ‘Mijn lieve Charlotte, dit was de eerste keer dat ik de Wezel tweeling met een mond vol tanden heb zien staan’ hij geeft me een kus op mijn wang. Draco en ik zijn al bevriend sinds het eerste jaar. In een van de eerste weken heb ik hem goed op zijn plaats gezet, als ik iemand van Griffoendor geweest was dan zou hij razend geweest zijn. Alleen omdat ik het geweest was, ik was de eerste op heel Zweinstein die zijn beroemde Malfidus grijns heeft kunnen zijn. En na vijf jaar ben ik hem zelfs gaan over nemen. Of toch een deel er van, ik kan hem redelijk goed na doen. Mijn andere beste vriend is Blaise. Misschien is hij een beetje lomp soms, maar hij kan de grootste schat zijn die er bestaat. ‘Charlotte? Charlotte?’ ik schrik op uit mijn dagdroom. Charlotte, Charlotte Scarlet Evershon, 15 jaar oud, blond lang haar, fel groen, grijze ogen, lang van gestalte en redelijk slank. Draco kijkt me met zijn twee storm grijze ogen me aan. zijn haar hangt voor zijn gezicht, met mijn hand haal ik het uit zijn gezicht. ‘Wat is er?’ ‘Ik vroeg of je wist waar Blaise was?’ ik kijk hem een beetje dom aan. ‘Nee dus’ hij draait zich om. ‘Draco!’ mijn gezicht verstrakt als ik haar hoog stemmetje in de verte hoor. Op zich vind ik Pansy niet erg, ze is slim, mooi, lief, aardig maar haar stem, daar heb ik echt een probleem mee. Draco probeert onder haar armen uit te komen, ik grinnik.

‘En hier zit ze dan, het mooiste meisje op aarde’ ik glimlach. ‘Hey slijmbal’ Blaise zet zich naast me in de zetel en slaagt een arm om mijn schouders. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en bekijk samen met hem Draco’s verwoede pogingen om uit Pansy’s greep te komen. ‘Draco zocht je’ ‘Wel hij heeft nu wel door dat ik hier zit’ ‘Zou jij het door hebben dat Draco hier zat als jij onder Pansy’s greep zou willen ontkomen’ ‘Nee niet echt’ ‘Dat dacht ik al’ ik hoor hem grinniken. ‘Wat hebben we sevens?’ ‘Toverdranken’ een grijns verschijnt op Blaise’s gezicht, helemaal anders dan de grijns van Draco, niet sierlijk of gracieus. Lomp is zijn grijns niet maar het heeft echt niet de stijl van die van Draco. ‘Dat je dat vak leuk kan vinden’ onder tussen bekijk ik mijn nagels. ‘Beter dan Gedaanteverwisselingen’ oke misschien ben ik wel de bitch van Slytherin, maar dat neemt niet af dat ik misschien ook goed kan toveren. Geef mij maar Gedaanteverwisselingen in plaats van Toverdranken, Kruidkunde, Waarzeggerij en nog veel meer. Alleen Bezweringen valt bij mij ook nog in de smaak. En Verweer tegen de zwarte kunsten niet te vergeten, maar dat vak vind iedereen interessant. Dus telt het niet. ‘Wat heb je er aan om iets of iemand ooit te kunnen veranderen?’ ‘Veel’ ik grijns. ‘Creep’ ‘Wat?’ ik kijk Blaise onschuldig aan, ik weet dat hij er niet tegen kan als ik grijns, mijn grijns lijkt veel te hard op die van Draco volgens hem. ‘Daar ben je’ ik denk dat Draco eindelijk uit Pansy’s greep is geraakt. ‘Dude, ik zit hier al 10 minuten’ ik knik. ‘Charlotte, je zei dat je niet wist waar hij was’ ‘Nee, ik wist niet waar hij was toen jij het vroeg, hij is twee minuten later hier komen zitten en toen wist ik het wel. Maar toen vroeg je het niet meer dus’ ik maak een wegwerpgebaar, met de bedoeling om aan te duiden; alsof dat niet meer dan logisch is. ‘Wat is er?’ Blaise kijkt Draco aan, recht in zijn ogen. Niet veel mensen doen dat, de meeste hebben schrik van Draco, kan je dat nou geloven? Ik alle sinds niet. Hij is een van de liefste mensen die er bestaat, toch voor mij. Mijn blonde haren slaag ik over mijn schouders en ik sta recht, Draco en Blaise die druk in gesprek zijn kijken me even raar aan. ‘Ik ga mijn boeken halen’ ik zie ze allebei knikken en ze praten verder. Ik deel de kamer met Esmé en Mia. Alle twee schatten van meiden. En ze kunnen geweldig goed over weg met mij. Esmé heeft fel rood, lang haar dat tot net boven haar kont komt. En Mia heeft kort zwart haar dat altijd perfect ligt. In tegen stelling tot wat veel blonde bimbo’s hebben, meelopers, hebben Esmé en Mia altijd hun hart op hun tong en zeggen altijd wat ze vinden. Ookal kan me dat kwaad maken, ze zijn de twee meest begripvolle mensen die ik ken. Mia heeft onder tussen denk ik wel half Slytherin van de jongens al gehad, Draco in meisjes vorm dus. En Esmé heeft een vaste vriend. Hij zit hier niet op Zweinstein, maar ze is trouw, zo heeft ze zelfs Jared eens een bloed neus en blauw oog geslagen omdat hij op haar kont klopte. Eigenlijk wel grappig om te zien. Mia zit op haar bed te mediteren. Misschien is ze wel een jongensfreak maar dit is toch haar eerste liefde. ‘Hey Mia’ ze opent een oog en geeft me een glimlach. Niet meer niet minder, als ze aan het mediteren is kan ze gewoon niet ineens stoppen om mij gewoon even te komen omhelzen, na vijf jaar heb ik dat wel ondervonden. ‘Hou ook van jou’ ik wandel terug de kamer uit. Als ik de deur sluit vliegt Esmé gewoon rond mijn nek. ‘Hey schatje’ ze geeft me op elke wang een kus, houd mijn hoofd tussen haar handen en bekijkt het kritisch. ‘Je bent nog mooier dan anders’ Esmé verteld altijd de waarheid. Ze heeft haar hart en verstand op de juiste plaats, misschien omdat ze altijd de waarheid zegt kan Draco haar niet altijd hebben, maar dat boeit mij niet, hij is misschien wel mijn beste vriend, maar hij moet ook wel tegen een stootje kunnen.