Hoofdstuk 171

Yuna

Na een half uurtje zie ik Ben door de deur komen en zie ik ook meteen dat hij Aiden vast heeft. Als Jack achter hem de deur dicht heeft gedaan laat Ben Aiden los. Hij ziet er niet bepaald vriendelijk uit op het moment, zijn ogen zijn rood en zijn haar zit alle kanten op behalve de goede. Ook Sofia die naast me zit kijkt verbaast met wat angst Aiden’s kant op.
‘ Wat is er gebeurd?’ fluister ik, ik heb geen idee tegen wie en blijkbaar is er ook niemand die antwoordt wil geven.
Aiden zelf trekt zich er ook niks van aan en stampt de trap op naar boven.

Ondertussen zijn Ben en Jack gaan zitten terwijl ik wat thee pak aangezien ze allebei drijf nat zijn. Als ik terug kom is het nog steeds stil.
‘Moeten we dat niet aangeven?’ vraag ik na een tijdje.
‘Bij wie wil je dat dan aangeven?’ vraagt Jack en dan is het even stil.
‘Bij de mensen die de race organiseren’ zegt ik vastbesloten.
‘Er zijn toch geen bewijzen tegen hem of wel?’ vraagt Ben.
‘Helaas niet, er is niets meer te zien van die vallen en de wonden van Aiden zijn helaas niet genoeg bewijs’ zegt Sofia een beetje treurig.
‘Ja daar heb je wel gelijk in’ zucht ik.
‘ maar we kunnen het hier niet bij laten toch? De volgende keer dat hij mee doet kunnen er meer vampiers of elven gewond raken’ probeer ik nog een keer.
‘ Laten we eerst maar bewijs zoeken voordat we James gaan beschuldigen’ antwoordt Jack.
Ik knik een keer ‘ daar heb je gelijk in’
Na nog een half uurtje te hebben gezeten wordt het al weer donker. Aiden is nog niet naar beneden gekomen dus neem ik aan dat hij er nu ook niet meer uit komt. Ik weet zeker dat hij baalt maar Ben en Jack hebben het goed gedaan wie weet wat er anders weer was gebeurd.
‘ ik loop nog even naar de draken’ zeg ik na een tijdje.
De jongens knikken een keer en Sofia staat op. Even kijk ik haar aan maar dan begrijp ik dat ze waarschijnlijk ook nog even naar haar draak wil.
Als we naast elkaar lopen blijft het stil en kijken we allebei naar de grond. Het is vrij rustig aangezien het al wat later is om de draken te voeren.
‘ ik vindt het erg vervelend dat je broer je weg heeft gestuurd’ zeg ik na een tijdje zacht.
Sofia grinnikt een keer ‘ ik ook ja’ zucht ze iets droeviger.
‘ heb je een plek waar je kan blijven?’ vraag ik een beetje voorzichtig.
Ze schud haar hoofd en ik zie dat ze tranen in haar ogen krijgt.
‘ je kunt wel bij ons blijven als je wil’ zeg ik als ik weer naar de grond kijk.
‘ na wat ik jullie aan heb gedaan?’ antwoordt ze licht verbaast.
Ik knik een keer. ‘ ik geloof dat ik het je kan vergeven en Aiden volgens mij ook wel’ ik grinnik zachtjes als ik het over Aiden heb.
Ook Sofia kan het hebben. ‘ ik zou het erg fijn vinden. Bedankt.’
Ik knik een keer. Als we bij de stallen zijn gaan we allebei onze eigen gang, Naur en Xena zijn weer blij als alles gedaan is. Ik loop nog even naar de draken van Ben en Jack. Ook deze verzorg ik alvast.
Als we allebei klaar zijn laten we de stallen weer achter ons en gaan richting huis. Inmiddels is het al helemaal donker en rammelt mijn maag aangezien in nog niet gegeten heb. Ik hoor Sofia een keer lachen net voordat we naar binnen lopen.
Ben staat in de keuken en ‘ probeert’ alvast wat voorbereidingen te doen om te koken. Gelukkig ben ik net op tijd om hem tegen te houden en hem ervan te overtuigen dat ik het beter zelf kan doen. Als hij zich verslagen in een stoel laat zakken kan Sofia het niet laten om te vragen waarom Ben zo graag wil helpen. Ben legt het maar al te graag uit en Sofia kijkt hem met open mond aan. Als ik erbij kom zitten met mijn bord op schoot vraagt Sofia of het echt zo is.
‘ ik kan het bewijzen’ roept Ben uit en hij vliegt bijna de keuken in en komt weer terug met een vork.
‘ ik geloof dat je het wel weer kunt vergeten’ zegt Jack als ik met wat tegen zin mijn bord aan Ben geef. Ik knik een keer terwijl Ben een aardappel aan zijn vork prikt.