Hoofdstuk 169

Yuna
Het is een hele tijd stil en Sofia weet niks te zeggen. Ben en Jack staren naar de grond en ik merk aan Aiden dat hij alles even op een rijtje zet. Ik moet er zelf ook even over nadenken. Sofia zegt niks en snikt verder tegen de muur aan.
Ik geloof dat ze dit echt meent, dat ze er spijt van heeft. Alleen geloof ik niet dat Aiden het hier bij laat zitten.
Terwijl Aiden boos naar buiten loopt kijk ik Sofia aan en krijg medelijden met haar, maar aan de andere kant voel ik toch ook wat boosheid opkomen. Ik probeer het achter wegen te laten en loop naar haar toe om haar overeind te hijsen en weer op de bank te zetten. Gelukkig loopt ze meteen mee en kijkt me vriendelijk aan. Ik pak nog wat thee voor haar en als ik weer terug kom staan Ben en Jack ongeduldig te wachten. Als ik zit kijk ik de twee verbaast aan.
‘Ben je niet bang dat hij iets stoms gaat doen?’ vraagt Jack nog steeds ongeduldig.
‘Ik hoop eigenlijk dat hij zo weer terug komt en afgekoeld is’ beken ik.
‘We gaan even richting jouw huis’ zegt Ben terwijl hij Sofia aankijkt.
Jack knikt een keer en loopt dan samen met Ben naar buiten terwijl ik met Sofia binnen blijf.
‘Denk je dat hij net zo boos is als de vorige keer?’ vraagt Sofia na een lange tijd.
Ik kijk haar aan en knik een keer. ‘Ik ben bang van wel ja’ antwoord ik.
‘Maar als Ben en Jack er bij zijn is er geen rede tot paniek’ zeg ik er snel achteraan.
‘Dat hoop ik maar’ zucht ze.
‘James is vrij sterk en als hij boos is laat hij niks heel’ zegt ze daarna.
Ik grinnik een keer en Sofia kijkt me verbaast aan.
‘Dan hebben ze wat gemeen’ leg ik uit. Sofia kan er ook wel om lachen.
‘Ik had trouwens niet verwacht dat Glenn zo veel met James omging’ zeg ik na een tijdje.
Sofia knikt kort. ‘Hij moet wel’ antwoordt ze.
‘Waarom zou hij dat moeten dan?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Hij staat al heel lang bij James in een schuld waar hij eigenlijk niet meer vanaf komt’ legt ze uit.
Ik knik een keer en besluit verder niks te vragen. Waarschijnlijk zal het me niks aangaan.

Glenn
Ik word wakker van de slaapkamer deur die met een klap dicht geslagen wordt.
‘Denk je nou echt dat je me hier mee kan laten zitten’ hoor ik James grommen.
Ik ga overeind zitten en steek een kaars aan zodat ik hem kan zien. Zoals ik verwacht had is hij nog steeds boos.
‘Waarmee laat ik je zitten dan?’ vraag ik langzaam.
‘Die vallen ruimen zichzelf niet op of wel?’ gromt hij.
Ik schud een keer mijn hoofd en wacht tot hij nog iets zegt. Als er verder niks uitkomt stap ik uit bed en trek snel wat anders aan. James is ondertussen alweer de kamer uit gelopen en ik hoor hem nu de trap afgaan.
Als ik klaar ben strompel ik nog wat moe van de trap af en trek een jas aan. Ik zucht een keer als ik het buiten zie regenen.
‘Vindt je het echt nodig om dat nu te doen?’ vraag ik licht geïrriteerd
‘Ja! anders zou ik hier niet staan of wel?!’
Ik loop met mijn handen in de lucht richting de deur en stap de stromende regen in. Zo te horen loopt James mompelend in zichzelf achter me aan.
Als we na een hele nacht sjouwen eindelijk weer terug zijn zit Sofia beneden op ons te wachten.
‘Wat doe je hier nog?’ zegt James wat rustiger.
Ze kijkt hem verbaast aan en ook ik weet niet wat hij er mee bedoelt.
‘Mijn huis uit’ zegt hij simpel terwijl hij haar van de stoel af trekt.
‘Doe even normaal zeg! Je kan haar het huis niet uit zetten’ zeg ik met veel verbazing.
‘Ik doe wat ik wil, net zoals zij dat heeft gedaan met die race’ zegt hij terwijl hij haar mee sleurt naar de deur. Ik hoor Sofia nog van alles zeggen maar zo te horen is James het er niet mee eens. Ik zak op een van de keuken stoelen en kijk nog wat verbaast voor me uit.
‘Is er iets?’ gromt James als hij terug komt.
Ik schud mijn hoofd, ik zal wel moeten