Ontsnapt

Scot droeg me weer en Kelly huppelde naast ons. Ze leek ondanks de situatie ongelofelijk gelukkig en blij en dat zorgde er voor dat ik mijn hele collectie scheldwoorden naar haar wilde gooien. Ik wilde ook heel wat naar Veronica gooien; messen, zuur, stenen… noem het maar op. Zolang het haar maar pijn zou doen.
‘Ik ga niet verder dan dit.’ Scot’s stem was kalm. ‘Maak nu de armband los.’
‘En dan vallen jullie ons meteen aan?’ vroeg Veronica. ‘Zij is de zekerheid dat jullie…’ Het volgende moment stond ik naast Scot en lag Kelly ineens in zijn armen met de armband om.
‘Wisten jullie dat een wachter zijn of haar gaven behoud als hij of zij dood gaat?’ vroeg Kelly poeslief. ‘Ik ben altijd al het zelfopofferingtype geweest en geloof me ik kan wel tegen een beetje pijn.’
‘Kelly die armband zorgt toch echt voor meer dan alleen een beetje…’ begon ik, maar Kelly schreeuwde het al uit van de pijn. ‘Pijn…’
‘Hi.’ Devon stond ineens achter me legde zijn hand op mijn schouder en het volgende moment was ik heel ergens anders. Ik zakte door mijn benen heen en wist zeker dat ik ging overgeven, het was alsof al mijn ingewanden op een andere plek gestopt waren, ik een half uur in de vries kou had gestaan en daarna vijf minuutjes maar half was opgewarmd in de magnetron.
‘Doe dat nooit meer!’ riep ik uit. Devon keek me grijnzend aan, maar Peter gaf hem een dreun tegen zijn achterhoofd.
‘Ik zei toch dat dit ging gebeuren,’ gromde hij boos (het was best schattig alsof een baby beer een volwassen olifant bedreigde). ‘Dadelijk gaat ze overgeven en ik moet haar natuurlijk weer oplappen!’ Hij legde zijn hand op mijn voorhoofd en meteen trok de misselijkheid weg en leken mijn ingewanden weer op de juiste plaats te zitten.
‘Waar ben ik?’ vroeg ik terwijl ik om me heen keek.
‘Honderd meter verder de berg op ligt het vuur, vijf kilometer naar beneden staat Veronica,’ zei Devon. ‘Ironman en Angel zijn onderweg hierheen met Kelly, zodat Dokter P.P. de armband van haar af kan halen.’
‘Dus wat zijn jullie krachten ook al weer precies?’ vroeg ik. ‘Want ik kan het allemaal niet meer volgen.’
‘Peter kan mensen genezen en heeft een of andere connectie met computer en machines en kan ze maken en breken en hacken en dat soort dingen, ik kan op meerdere plaatsen tegelijkertijd zijn en van plaats veranderen,’ zei Devon grijnzend. ‘Kelly kan iemand anders plaats in nemen en nog een aantal freaking dingen en wel Ironman en Angel weet je al.’
‘Ironman en Angel, serieus?’ vroeg ik. Devon haalde grijnzend zijn schouders op.
‘Daar komen ze!’ zei Peter en wees naar iets achter me. Ik draaide me om en zag het meest rare wat ik ooit gezien had. Mijn broer, met enorme vleugels en slachttanden zo groot als mijn onderarm, vloog door de lucht met een schreeuwende Kelly in zijn armen en een ijzeren Scot die aan zijn voet bungelde.