04

Justin was zo lief geweest aan de telefoon, hij zei dat hij me nu al miste en hij vroeg of ik morgen kon afspreken. Ik heb ja gezegd. Vanbinnen juichte ik heel hard, maar dat vind ik dan ook weer raar. Nu maar Leanne bellen! Ik wil mijn telefoon pakken naast mijn bed. Wat?! Hij is er niet. Ik weet zeker dat ik hem daar heb neergelegd! 'Maaaaammmmm!' Roep ik naar beneden. Niks. 'Maaam, waar is mijn mobiel?!' Niks. Ik ren naar beneden en zie mijn mobiel gewoon op de tafel liggen. Niet zo zeker dus. Mijn moeders tas en auto sleutels lagen in de keuken. Ik raakte in lichte paniek! Toen ging de telefoon. Het gerinkel schalde door de kamer. In nam op: 'met Jessica Voorhoudt' zei ik met trillende stem. Aan de andere kant van de lijn antwoordde ook iemand. 'Hallo.' Het was een mysterieuze stem. Er liep een rilling over mijn rug. 'Ik heb je moeder' vervolgde de stem. 'Je krijgt haar terug als...' Ik luisterde al niet meer. Ik schreeuwde het uit, ik wist niet eens meer wat ik schreeuwde. Onzinnige dingen stroomde uit mijn mond. De stem lachte, een akelige lach. 'Wil je nog weten hoe je haar terug krijgt?!' Schreeuwde de stem bijna om over mij heen te komen. Ik barste in tranen uit. Tranen stroomden over mijn wangen. 'Ja' zei ik toen maar bijna onhoorbaar. Ik greep mijn mobiel en tikte op de recorder. "Kan ik het later nog terug luisteren" dacht ik bij mezelf. De stem begon te praten: 'Wij hebben een probleem.' Zei het. 'Je moet de president vermoorden.' Ik schrok. Het werd zwart voor mijn ogen. Dit kan niet waar zijn! Ik hoorde zwak uit de hoorn: 'ben je daar nog meisje. Hallo?' Toen viel ik op de grond, ik voelde een steek in mijn achterhoofd en was weg.

wie zou de ontvoerder zijn ik weet het