014

Toch, ondanks alles weer normaal was, vertrouwde ze de boel niet. Toch nog maar even alle kamers ckecken. Beneden was alles normaal. Op de eerste verdieping waren heel veel kamers, maar ze sloeg er geen een over. De kinderkamer. Normaal. Daar was ze wakker geworden. De studeerkamer, waar ze nog nooit was geweest, was groot en donker. Slechte combinatie. Niks aan de hand. De badkamer. Geen teken van slechte dingen. Zo ging ze door. De eerste, tweede en derde verdieping. In geen enkele kamer was er iets om op aan te merken. Nu, de zolder. Ze had een slecht voorgevoel. Haar maag voelde raar en haar voeten werden zwaarder en zwaarder. Langzaam liep ze de trap op. De trap kraakte heel erg. Bij elke trede hoorde je krrrr, krrrr, krrrr. Eindelijk was ze boven. Ze deed de deur een heel klein stukje open. Ze was bang. Wat nou als..? Nee. Niet aan denken. Snel doen. 3..2..1.. Met een zwaai gooide ze de deur open. Iets zwarts schoot langs haar been. Ze gilde en kneep haar ogen dicht. Maar, dat zwarte was maar de poes. Minnie heette de poes. Dat had ze gehoord van haar moeder. Haar moeder had de poes gekocht voor haar. Leuke naam. Het leek een beetje op Minnie Mouse. Ze hield van die tekenfilmpjes. Mickey en Minnie Mouse. Soms ook Pluto, de hond. In bet weeshuis mocht ze altijd die tekenfilmpjes kijken. Leuk.