Endings||Gone

Het ene moment leek alles nog rustig te zijn. En het volgende moment liepen ze overal. De coyotes liepen werkelijk overal en in het midden ervan was iets wat misschien nog wel veel erger was. Drake liep er. Drake met zin gigantische octopus arm. Tenminste daar is waar ik aan moest denken. Ik had mensen al over die arm horen praten maar hem in het echt zien was misschien nog wel erger. Ooit was Drake nog aardig geweest. Mijn ouders waren vrienden met zijn ouders toen we kleiner waren. We waren altijd goede vrienden geweest, ik heb altijd tegen hem op gekeken. Maar van de een op de andere dag was hij verandert. Hij kreeg verkeerde vrienden en deed alsof ik niet meer bestond. Niet veel later was hij verdwenen, zijn ouders hadden hem naar Coates gestuurd. Niet veel later begon het ook met mij slechter te gaan. Zodra hij niet meer met me omging was het al slechter en slechter gegaan. Maar op een gegeven moment was het echt het hoogtepunt. Ik was vrienden geworden met precies hetzelfde groepje als met wie hij vrienden was geworden. Ze hebben me zover gekregen dat ik alles voor ze deed. Het begon klein met het stelen van sigaretten. Maar het werd erger en erger. Tot mijn ouders erachter kwamen. Ik had zojuist een niet zo'n hele goedkope ketting gestolen uit een juwelierszaak. De grootste beroving die we tot nu toe hadden gedaan. We waren maar net weg kunnen komen. En toen kwamen mijn ouders achter de dingen die ik had gedaan, de dingen in het begin tenminste. De ergere berovingen daar hadden ze nog niet van gehoord, en het leek er niet op dat ze het zouden weten. Ze stuurden me naar dezelfde school als Drake heen was gestuurd. Ergens diep vanbinnen had ik nog de hoop dat alles weer goed zou komen tussen ons. Maar zoals ik had kunnen weten was dat niet het geval. Elke keer dat hij me zag deed hij alsof hij me niet kende. Misschien was hij me zelfs echt vergeten.
'Rennen!' de mensen die naast me hadden gezeten gingen er zo snel mogelijk vandoor. Sommigen redde het om echt weg te komen. Anderen werden voor mijn ogen vermoord. Ik had het al geweten. Ik had al geweten dat dat het laatste moment van hun leven zou zijn. Maar ik kon het niet vertellen. Ik was een freak, misschien wel een van de vreemdste die er was. Ik kon precies vertellen wanneer iedereen dood zou gaan. Tot nu toe was alle informatie juist geweest. En dat was dan ook het feit waarom ik zo bang was. Ik had gezien wie er als volgende zou gaan. Het duurde niet lang voor ze vlak voor me stonden. Als ze nu zouden happen zou ik dood zijn. Maar het zou nog even duren, ik had nog een paar seconden. Misschien zelfs minuten. De jongen met de zweephand stond inmiddels voor de kerk met iets te vechten wat op een grote hoop stenen leek. Met veel moeite lukte het me om voorbij de eerste rij coyotes te komen om zo dichterbij hem te zijn. 'Drake!.' hij hoorde het niet. Ik hoopte dat hij het niet hoorde. De andere mogelijkheid was dat hij deed alsof hij het niet hoorde. Nog een paar stappen dichterbij. Nu was ik echt in het slachtveld terechtgekomen. Overal om me heen lag bloed en hier en daar lagen ook lijken,lijken van kinderen die nog lang niet hadden moeten gaan. 'Drake!' hij hoorde me. Hij hoorde me echt. Zijn hoofd schoot heen en weer opzoek naar mij. 'Drake!' hij zag me. Zijn ogen werden groot alsof hij me echt al jaren niet meer had gezien. 'Drake alsjeblieft dit ben jij niet, dit ben jij niet Drake!' hij bleef me aankijken. De hoop stenen die tegenover hem stond leek ook even niet meer te bewegen. Er leek niks meer te bewegen. 'Alsjeblieft Drake.' de coyotes kwamen steeds dichterbij. En ik voelde het, het laatste moment kwam ook steeds dichterbij. 'Alsjeblieft.' mijn zicht op de jongen werd afgenomen door het gigantische lompe lijf van een coyote. Het volgende wat ik kon zien waren klauwen. En alles wat er door me heen ging was pijn. Het bloed dat uit de sneeën kwam kleurde de weg langzaamaan rood. 'Alsjeblieft Drake, voor mij.' het was amper meer als een fluistering. 'Amy!' het was te laat. Hij was te laat. Hij kon me niet meer redden. Deze keer niet. Hij was te laat. 'Alsjeblieft.'