Go away

'Hoi jongens!' hoorden we en we draaide ons om. 'Hei meis,' zei Romeo vrolijk. Ik was minder vrolijk. Vlak voor ons stond Katinka. 'Ik hoop niet dat jullie het erg vinden dat ik jullie achterna gekomen ben,' zei ze verlegen. 'Nee hoor,' loog ik met een geforceerde glimlach. 'Mag ik met jullie mee?' vroeg ze poeslief. 'Wel, eigenlijk waren we van plan naar huis te gaan want het word nogal laat en...' 'waren we dat echt van plan?' vroeg Romeo. 'Ja,' siste ik. 'Ze kan toch mee,' stelde Romeo voor. 'Plz? Mag ik?' smeekte ze. 'Oke,' zuchtte ik. 'Dankje?' zei ze en ze knuffelde me. Er waren een paar mensen die mij mochten knuffelen maar daar hoorde zij níét bij.
Op weg naar mijn huis bleef ik maar in mezelf smeeken dat ze weg zou gaan. Jammer genoeg gebeurde dat niet. Romeo kon wel erg goed overweg met haar en daar maakte ik me grote zorgen over. Ze waren voordurend aan het praten en lachen. En toen we bij mij thuis waren werd het er niet minder op. Ik werd op den duur toch wel bang dat Romeo misschien iets voor Katinka ging voelen. Ik had nu al weinig kans maar als hij haar echt leuk zou gaan vindden mocht ik het schudden. 'Ga toch weg!' smeekte ik wanhopig. 'Ik denk dat ik maar eens ga,' zei ze ineens.
Eindelijk!
Ze liep de deur uit, zwaaide eerst nog eens snel naar Romeo, en was weg.