Walls around me |005|

Ik staarde met grote ogen naar het computer scherm. Dit zou me nooit lukken. "Don't worry.", lachte Jayden. "You just need a little practices ,that's all." Ik schudde mijn hoofd. "How do people come up with this nonsense, seriously.", zuchtte ik. Ik gaapte. "So, you like it here?", vroeg Jayden. Ik haalde mijn schouders op. "I haven't spoken to many people yet, and the building is pretty boring." "You'll get used to that and most people here are 80% of the time pretty relaxed. But when a tour is coming up, you better run.", lachte hij. Oh god, why? Maar het was inmiddels best laat en ik was moe, dus ik besloot naar huis te gaan. "If you need any help, just ask.", zei Jayden nog voordat ik wegging. Terwijl ik naar huis liep, dacht ik aan morgen. Ik zou dan pas echt aan het werk moeten.

Toen ik thuis kwam, bedacht ik me dat ik nog moest eten. Dat werd maar weer iets bestellen. Ik moest maar zien dat ik morgen ergens een keer boodschappen deed. Ik zette mijn laptop aan met de bedoeling om het ding aan mijn tv te hangen om een van de vele films die ik had gedownload omdat ik te lui was om m te kopen te gaan kijken. Helaas dachten mensen thuis daar anders over. "Hallo.", zei Tess vrolijk. "Waar haal je de energie vandaan?", vroeg ik. "Nergens." "Je bent echt raar.", antwoordde ik droog. "No shit. Dus, hoe was je eerste dag in London?" "Goed, vermoeiend." "En, heb je, heb je..." "Ja." Ik kende Tess goed genoeg om te weten wat ze wilde vragen. Of ik de jongens nog had gezien. "En?" "Was gezellig.", zei ik zo neutraal mogelijk. "En je bent niet flauwgevallen ofzo?" "Tess.', zei ik bestraffend. "Ik ben niet zo gek als jij."

Ik moest toegeven, ik dacht dat ik het niet zo moeilijk zou hebben met verhuizen, maar ik was inmiddels vier dagen weg en ik miste mijn vrienden vooral verschrikkelijk. Ook de doodgewone Nederlandse merken kon ik hier nergens vinden. Gelukkig was iedereen heel aardig voor me. Ik zat in mijn kantoor achter de computer en zat te klote met een programma dat weet ik veel wie had geïnstalleerd, waarmee ik makkelijker idiote rumours op zou kunnen sporen. En ik was nu al alles vergeten wat Jayden had uitgelegd. Slim. Ik neuriëde vrolijk me met de muziek die ik aan had gezet. Like a bullet through the sky in the night time. And we're hardly getting home in a straight line. We'll think about tomorrow, cause... "Have plans?", vroeg Harry die random binnen kwam binnenlopen. "No... Don't you have anything better to do than giving me a heart attack?", vroeg ik. Ik zette de muziek wat zachter. Ik had het gevoel dat hij iets wilde. "Want to go out tonight?" Direct dacht ik weer Hardly getting home in a straight line. Ik zag hun er gewoon voor aan terug te komen. Ik lachte, dat wilde ik meemaken. "Sure.", zei ik.