Chapter 36 ~ Harry Styles
Na eergisteren heb ik weer inspiratie gekregen.. Jep, door het concert van One Direction. Het was geweldig!
Zijn jullie er ook geweest of gaan jullie vanavond?
'Sarah!' Ik werd gewekt door de stem van Eleanor. Beduusd wreef ik met mijn handen over mijn ogen. 'Nee, Eleanor, nee!' Meteen sprong ik recht en liep met een snelle pas richting de hal waar het geschreeuw vandaan kwam. 'Je moet haar toch helpen?!' riep Eleanor ontzet uit. Sarah stootte een verontwaardigde kreet uit en ging meteen de tegenaanval in. Ze zette dreigend een stap naar voren waardoor ze tegenover Eleanor kwam te staan. 'Toen ik haar het meeste nodig had, was ze er ook niet!' Eleanor deed een poging om iets te zeggen, maar kreeg de kans niet. 'Toen ik lag te creperen op de grond en in mekaar geslagen werd, zat zij met een uitgestreken gezicht op de bank zonder ook maar één vinger naar me uit te steken!' Haar borstkas ging ongecontroleerd op en neer. Genageld aan de grond bekeek ik het tafereel en vroeg me af wat er gebeurd was.
De hele tijd had ik achter Sarah gestaan waardoor ik haar gezicht niet kon zien. 'Sarah?' vroeg ik stil in een poging haar niet nog meer van streek te maken. Ze draaide zich snel om en haar wangen waren nat van de vele tranen. In al die jaren dat ik haar kende, had ik haar nog nooit zo overstuur gezien. 'Wat is er gebeurd?' Onwetend keek ik beide aan. Zodra Eleanor doorhad dat Sarah het me niet ging uitleggen, nam zij het woord. 'We zijn in de stad haar moeder tegengekomen', Ze wendde haar blik naar Sarah, maar zij negeerde haar volkomen, 'en die arme vrouw zag er verschrikkelijk uit, maar Sarah weigerde om haar mee naar hier te nemen.' Sarah klemde haar kaken op elkaar en keek strak voor zich uit. 'Ik wil niks met haar te maken hebben. Ze heeft gewoon mijn jeugd laten verpesten.' mompelde ze en rende de trap op zonder ons nog een blik waardig te gunnen.
'Dit is toch niet te geloven.' mopperde Eleanor wanneer ze haar jas met een woest gebaar uittrok en op de kapstok hing. Met grote stappen verplaatste ze zich richting de woonkamer en ik bleef varward achter, niet wetend achter wie ik beter aan kon gaan. Ik kwam tot het besluit dat Sarah beter even tot rust kon komen en liep ook de woonkamer in. Mopperend was Eleanor in de weer met tijdschriften op een hoop te leggen. 'Eleanor,' Meteen hield ze op en keek me doordringend aan, 'je moet haar gelijk geven.' Ze zuchtte en ging met haar hand door haar lange haren. 'Ik weet het, maar ze kan die arme vrouw toch niet aan haar lot overlaten?' 'Zij heeft precies hetzelfde gedaan.'
Er zijn nog geen reacties.