090

Logan Thom Roosevelt



De preek van mijn begeleider heeft me aan het denken gezet en ik besef dat het eigenlijk veel leuker is om aardig te zijn en dat mensen dan ook aardig tegen jou zijn.
Ik besluit om volledig eerlijk te zijn en zoek Simon op. Ik zie dat hij met One Direction en hun families staat te praten. Ze zien me aankomen en kijken me vragend aan. ‘Simon? Kan ik even met je praten?’ Vragend kijk ik Simon aan, die knikt. We lopen een stukje verder en ik kijk hem aan. ‘Wat is er Logan?’ Twijfelend kijk ik naar mijn schoenen, maar hak dan de knoop door. ‘Ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest over dat met Liam. Liam heeft helemaal niks gedaan. Ik heb gelogen, nou niet helemaal, maar wel wat. Liam heeft me helemaal niet geslagen of me het kamertje ingetrokken. Dat heb ik allemaal gedaan. Ik heb hem in elkaar geslagen en om niet naar de rechter te hoeven, heb ik gelogen. Het spijt me.’ Mijn stem klinkt ongelofelijk klein en nog nooit heb ik me zo schuldig gevoeld over iets wat ik heb gedaan. ‘Zoiets vermoedde ik al. Ik ben blij dat je eerlijk bent geweest, Logan. Maar ik kan dit niet door de vingers zien, ik moet het melden aan de rechter.’ Met een vleugje medeleven kijkt Simon me aan. Ik knik begrijpend. ‘Ik weet het en ik zal mijn straf zonder tegenspartelen ondergaan. Ik heb geleerd dat het beter is om eerlijk en vriendelijk te zijn, dan tegen iedereen hatelijk te doen. Dat lost helemaal niets op en ik zal mijn leven beteren, nadat ik mijn straf heb gehad.’ Vertel ik hem en Simon kijkt me goedkeurend aan. Na die blik loopt hij terug naar de anderen en wenkt me met zich mee. Voorzichtig loop ik naar de groep mensen en wacht rustig af wat Simon van me wil. ‘Nu vertel jij Liam, wat je mij net hebt verteld, precies zoals je het net zei en ik wil geen enkele hatelijke toon horen.’ Simon knijpt in mijn schouders en duwt me een stukje naar voren. Ik slik en kijk Liam recht aan. Ik zie dat hij nieuwsgierig is, naar wat ik heb te zeggen. Ik herhaal alles woord voor woord en met precies dezelfde emotie als net. Ik laat merken dat ik er echt spijt van heb en ik zie Liam’s blik veranderen. ‘Het spijt me echt Liam. Ik weet dat je me nooit zal vergeven en ik vraag je ook niet om dat te doen, maar ik wil gewoon dat je weet dat het me echt spijt.’ Met deze woorden sluit ik mijn verhaal af en wacht op een reactie van Liam. ‘Dat heb je eerder gezegd en nog heb je me in elkaar geslagen. Ik weet niet of ik je moet geloven of niet. Maar ik zal je een nieuwe kans geven.’ Deze reactie van Liam had ik nooit verwacht en te zien aan de andere gezichten, zij ook niet. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Ik had verwacht dat je me uit zou schelden en me zou haten.’ Verbluft staar ik hem nog steeds aan. Liam haalt zijn schouders op. ‘Liam is gewoon te goed voor deze wereld!’ Louis woelt door zijn haar en het harde ijs is vrijwel meteen gebroken. Ik besluit helemaal opnieuw te beginnen en steek mijn hand uit. Twijfelend neemt Liam hem aan. ‘Ik ben Logan.’ Stel ik mezelf voor en ik zal je één ding vertellen. Het voelt goed om een compleet nieuwe start te maken en dat mensen je anders gaan zien.