Hoofdstuk 3

We hadden net geprobeerd om te ontsnappen, maar helaas was het niet gelukt... de bus stopte. De deuren gingen open en de man trok ons eruit. Hij had zijn hand voor onze monden gedaan, zodat we niet konden gillen. We waren in een bos. Saphyra beet keihard op de vinger van de enge man en hij liet ons los. 'Kom Ruchan!' zei Saphyra snel. We renden heel hard het bos in. De man kwam weer achter ons aan, maar toen prikte Ruchan in zijn ogen en toen werd hij blind. We renden weer veder en verder. We wisten niet waar we waren. Maar we renden door en na heel lang gerend te hebben stopten we. We konden gewoon niet meer rennen. Gapend zakte ik tegen een boom aan. Ruchan ging naast me zitten we vielen toen allebei in slaap.