Harry Styles.

Glimlachend bleef ik staan kijken in de deuropening van mijn kamer waar ik een perfect beeld had van Lizzie die samen met Dana lag te slapen in ons bed. Sinds dat we terug waren was ze haast nog geen moment van het kleine meisje geweken en hoe aandoenlijk het ook was om ze zo samen te zien, ik wist goed genoeg dat dit niet klopte. Dana hoorde bij Louis te zijn en haar verdriet rond haar moeder bij hem kwijt zien te geraken, niet bij mijn vrouw.
“Hey.” Glimlachend keek ik op naar Zayn die naast me kwam staan in de deuropening. Zijn ogen vlogen gelijk naar Lizzie en Dana die nog altijd niet doorhadden dat er naar hen gestaard werd. Volgens mij waren ze beide gewoon doodop van al de emoties die ze voelde, elke dag opnieuw.
“Hey.” Mompelde ik uiteindelijk terug toen ik mijn ogen afwenden van de twee meisjes op mijn bed en me langzaam omdraaide zodat ik tegen de muur stond in de plaats van de opening. Zayn deed ondertussen heel voorzichtig de deur dicht zodat we ze niet zouden wakker maken met ons gepraat.
“Je weet toch dat je geluk hebt met zo’n goede vriendin, of betergezegd vrouw?” vroeg Zayn met een glimlach terwijl hij zijn arm rond mijn schouder gooide om me zo richting de woonkamer te begeleiden.
“Ik weet het, maar wat ik ook weet is dat dit ook zwaar is voor haar.” Bekende ik met een zucht en dacht terug aan het moment dat ik haar gisteren al huilend op het bed had terug gevonden met de brief van Sienna in haar handen geklemd.
“Het is voor ons allemaal zeer zwaar en dat is ook de reden dat ik je hiernaartoe trek.” Bekende Zayn terwijl hij de deur voor de woonkamer opende. Mijn ogen vlogen gelijk naar de andere jongens die rond de tafel zaten. Natuurlijk ontbrak Louis die zich al dagen had opgesloten op zijn eigen kamer. Hij had me de vorige keer zelfs niet eens willen binnen laten.
“We moeten een oplossing zoeken voor Louis want voor we het weet is hij Dana volledig vergeten.” Bekende Liam direct toen Zayn en ik ons plaatsen in namen rond de tafel.
“Ik heb geprobeerd met hem te praten, maar het is niet echt simpel als hij zijn deur niet wilt openen.” Zuchtte ik terwijl ik hopeloos naar de andere jongens staarden.
“Daarom hebben we gezocht naar een sleutel zodat je naar binnen kunt.” Bekende Niall met een glimlach en schoof gelijk daarna een sleutel mijn richting uit. Verbaasd nam ik het vast voordat ik de jongens fronsend aankeek.
“Is dat niet inbreken bij hem?”
“Ik denk dat hij genoeg tijd heeft gehad om een plan in elkaar te steken tegen de moordenaars, Haz. Hij moet echt terug omkijken naar Dana.” Wees Liam me terecht waardoor ik al zuchtend toegaf. Met tegenzin stond ik recht en liet de jongens achter. Ik kon het beter nu doen als Dana en Liz sliepen zodat ze onze ruzie niet moesten meemaken, want als er één ding ging komen was dat het wel. Ik wist goed genoeg hoe koppig hij wel niet was.
Onderweg naar zijn kamer kon ik het niet helpen om toch nog eventjes te checken bij Liz en Dana, die nog altijd vredig in elkaars armen lagen te slapen. Al denkend aan het feit dat Liz een perfecte moeder zou zijn sloot ik de kamer weer om vervolgens naar die van Louis te lopen. Met de sleutel stevig mijn handen geklemd bleef ik voor de gesloten deur staan waar ik vluchtig op klopte.
“Lou?” vroeg ik gelijk, maar kreeg zoals verwacht geen antwoord terug. Zuchtend nam ik de sleutel goed vast en opende met gemak de deur. Met een snelle beweging gooide ik de deur open en zag zo hoe Louis met grote ogen staarden naar een donkere plek in de kamer. Fronsend staarden ik naar de plek maar zag niks vreemds.
“Louis?” vroeg ik daarom maar, wat er uiteindelijk voor zorgde dat hij zijn hoofd mijn richting uitdraaide. Het viel me nu pas op hoe geschrokken hij wel niet naar me keek, alsof hij een geest had gezien.
“Ze was hier, Haz! Ze raakte mijn haar aan!” Met een super snelle beweging stond hij recht en greep de kraag van mijn hemd vast.
“Louis…” zuchtte ik toen ik zijn handen langzaam van mijn kraag trok.
“Ik meen het! Ik zag haar!” riep hij terug uit en begon haast wanhopig zijn haar uit te trekken terwijl hij heen en weer door de kamer liep. Door zijn bewegingen zag ik opeens op de muur van zijn kamer een hele papierhoop omhoog hangen. Fronsend liep ik er naartoe en zag dat het foto’s waren van de periode dat we beide meededen met X Factor. Met een rode stift waren er cirkels rond een paar gezichten getrokken en waren er in teksten namen aangeduid. Verbaasd door al de informatie die hier hing keek ik om naar Louis die nog altijd heen en weer liep, weggezonken in zijn eigen gedachten.
“Louis, je moet echt uit de kamer komen.” Begon ik voorzichtig toen ik zag hoe er ook foto’s van hem en Sienna omhoog hingen tussen de informatie. Foto’s dat ik nooit als bewijsmateriaal zou gebruiken.
“Ik kan het niet, Harry! Ik moet eerst hen zien te vinden.” Vastberadenheid was duidelijk hoorbaar in zijn stem en voor ik twee keer kon knipperen met mijn ogen zat Louis al weer achter zijn computer. Zuchtend door zijn gedrag liep ik naar hem toe en klapte zijn laptop met een luide klap toe.
“HARRY!”
“Neen, Louis! Je gaat eens goed luisteren naar me!” riep ik gelijk terug naar hem en trok de laptop zijn stekkers uit zodat ik hem bij mij kon houden. “Je bent zo bezig met deze opdracht dat je gewoon vergeet hoe je je eigen dochter verwaarloost! Je vergeet zelfs om te rouwen!”
“Ik heb geen tijd voor te rouwen. Ik moet haar moordenaars zien te vinden.” En met deze woorden greep hij terug naar zijn laptop. Bijna grommend van kwaadheid zette ik een stap naar achter zodat hij er zeker niet bij kon en keek hem met ongeloof aan.
“Is je dochter dan echt niks meer voor je waart?!”
“Dana heeft jullie! Ik moet dit eerst doen! Ik moet Sienna wreken!” riep hij wanhopig uit en nam met een sprong terug zijn laptop uit mijn armen, maar voordat hij ook maar aan zijn bureautje terug kon werken greep ik zijn arm vast en duwde hem bijna gewelddadig op zijn bed.
“SNAP JE DAN VERDOMME NIET DAT JE DANA ZO HAAR TOEKOMST MET JOU VOLLEDIG AFNEEMT?! SNAP JE DAN NIET DAT ZE ELKE DAG ZIT TE WENEN?! ZE MIST JE GODVERDOMME EN HET KAN JE ALLEMAAL NIKS SCHELEN?!” Geschrokken keek Louis me aan terwijl ik met een verwijtende vinger naar hem wees en voor ik het wist brak hij recht voor mijn ogen. Tranen begonnen onherroepelijk te stromen over zijn wangen terwijl hij luid snikte. Zuchtend staarde ik naar mijn gebroken beste vriend en besloot om uiteindelijk toch naast hem op zijn bed te gaan zitten om hem tegen me aan te trekken.
“Sssht, het komt wel goed.” Fluisterde ik zacht in zijn oor en streek ondertussen troostend over zijn rug. Zo bleven we een tijdje zitten tot zijn gesnik minder werd. Heel langzaam trok hij zich terug uit onze omhelzing en veegde met de rug van zijn hand de tranen weg van zijn wangen.
“Waar is Dana?” vroeg hij uiteindelijk waardoor ik een glimlach niet kon onderdrukken. Voorzichtig trok ik hem recht en liep samen met hem naar mijn kamer waar ik heel erg langzaam de deur opende zodat ik de meisjes niet zou wakker maken. Een zachte snik verliet nog vluchtig de lippen van Louis voordat hij op de tippen van zijn schoenen naar zijn meisje liep die met haar rug tegen Lizzie aanlag. Ik kon zien hoe hij met zijn vingers langzaam over haar huid streek waardoor ze heel erg langzaam wakker werd.
“Papa!” riep ze direct uit toen ze zag wie de persoon was die naast haar zat. Glimlachend keek ik toen hoe ze haar kleine armpjes rond zijn nek sloeg en hoe Louis al huilend het kleine meisje in zijn armen legde. Ik was zelfs zo bezig met hun verzoening dat ik niet eens zag dat Liz al slaperig naar me toe gewandeld kwam. Pas toen ze haar armen rond mijn middel sloeg had ik het door.
“Je bent echt een waardige beste vriend, Haz.” Glimlachte ze naar me en drukte een zachte kus op mijn wang voordat ze me wegtrok van Louis en Dana. Ze hadden eventjes een momentje nodig onder hun tweeën.