020

Als ik me omdraai, zie ik Loki achter me staan en huil ik nog meer.
'Shhtt, alles komt in orde.' sust hij me en sluit zijn armen troosten om me heen. Ik leg mijn armen rond zijn midden en knuffel tegen hem aan. Hij wiegt me lichtjes van links naar rechts en het maakt dat ik me kalmer voel.
'Mag ik jullie verzoeken om naar binnen te gaan, de ceremonie gaat beginnen.' komt een wachter ons meedelen en gaat dan weer terug naar binnen. Ik wist zelfs niet dat er vandaag een ceremonie ging plaats vinden. Ik volg Loki en mijn mam naar binnen, naar een grote zaal. Daar staan behoorlijk wat mensen, met in het midden Odin met Thor en een hamer. De hamer komt me ergens bekend van, maar ik weet niet meer van waar.
'Dat is iets dat wij samen uit een stervende ster hebben gemaakt, schat.' fluistert mijn mam in mijn oor. Met dat ze die woorden zegt herinner ik me iets vaag ervan.

Herinnering van lang geleden
Ik sta naast mijn mam in een groot open veld, net naast een bos. De hemel is donker, omdat het avond is en prachtige sterren schijnen aan de hemel. Eentje is heel groot en beweegt razendsnel.
'Deze ster is aan het sterven, we kunnen ze zo laten of we kunnen ze nog redden.' vertelt mam.
'We kunnen er een mooi voorwerp van maken die later kan gebruikt worden voor een machtig iemand. Strek je armen er naar uit en bepaal een vorm, ik bepaal wel de kracht en de landing.' zegt mijn mam. Ik ben heel nerveus, maar plots weet ik wat ik wil maken. Ik wil dat het een hamer word, eentje die groot is met een mooie afwerking. Als ik mijn ogen sluit, voel ik hoe de kracht binnen mijn handen naar buiten stroomt en na een paar minuten doe ik mijn ogen weer open. Vol verbazing kijk ik naar het mooie voorwerp die ik gemaakt heb.
'Als de tijd rijp is, mag jij deze hamer bekrachtigen en dan schenken aan iemand.' vertelt ze.

De herinnering vervaagd en ik ben terug in het heden.
'Hallie, nu mogen wij gaan. Het is tijd dat je de hamer zijn werkelijke krachten toekent.' zegt mijn moeder en samen stappen we naar het midden. Thor grijnst enorm als hij me ziet en Odin begroet ons. Mijn mam kijkt me aan en fluistert me kort toe wat ik moet doen. Ik knik en stap naar Mjölnir, de naam van deze hamer. Ik leg mijn handen links en rechts op de hamer, sluit mijn ogen en denk eraan hoe mijn krachten deze opladen met verschillende soorten machtige krachten. Uiteindelijk wordt het de kracht van donder die erin blijft en met veel voldoening leg ik de laatste versieringen op de hamer, allemaal Keltische knopen aan de randen. Ik open mijn ogen en bekijk mijn prachtig werk. De hele zaal is er stil van geworden, tot dat Thor naar voor stapt en de hamer zonder moeite opneemt. Hij is dus diegene die deze hamer kan opeisen en ophalen. Want ik heb ervoor gezorgd dat er slechts enkele deze kunnen opnemen, enkel als ze het waard zijn en de schepper ervan natuurlijk. Eerder had ik hem met de hamer al gezien, maar dan bezat de hamer zoveel krachten nog niet. Nu is Thor een echte dondergod.
Er wordt uitbundig gefeest, omdat Thor zijn eigen, magische wapen gekregen heeft nu. Want tenslotte is hij een prins en zulke gebeurtenissen worden met veel wijn en overvloedig eten gevierd.
'En schat, amuseert je hier een beetje?' vraagt een bezatte Thor me. Hij stinkt letterlijk naar alcohol, maar dat zal waarschijnlijk ook komen doordat ze hem in een vat wijn hadden gedoopt.
'Euhm best wel.' zeg ik, terwijl ik zijn arm probeer weg te krijgen van mijn schouders.
'Schat geef me eens een kus.' zegt Thor en zijn lippen waren al sneller dan mijn woorden. Die ruwe, alcohol smakende lippen doen mijn maag bijna keren. Als hij me eindelijk loslaat, gaat hij terug bij zijn vrienden.
'Het doet best wel pijn om het zo te zien, jullie twee.' zegt een droevige stem achter me.