What must I do? ~9~

Na nog een paar saaie lessen zijn we uit. “Ga je nou nog met een vertrouwenspersoon praten?” vraagt Evie. “Ja, je kunt het beste nu gaan, de school is uit, niemand zal het in de gaten hebben” zegt Veerle erachteraan. Ik zucht. “Jullie hebben wel gelijk dat weet ik, maar ik durf gewoon niet” zeg ik. “Wij gaan wel mee, als je dat liever wilt?” zegt Veerle. “Oke dan, het zal toch eens moeten” zeg ik zuchtend. Langzaam loop ik naar het lokaal van de vertrouwenspersoon met Veerle en Evie achter me aan. Voor het lokaal sta ik stil. “Vertrouwenspersoon” staat erop. “Kom op, het lukt vast wel” hoor ik Veerle zeggen. Ik zucht nog eens en doe daarna de deur open en stap naar binnen, gevolgd door Evie en Veerle. “Hoi meiden, is er iets?” hoor ik achter me. Ik draai me om en zie een vrouw staan. Ze is mooi slank en heeft lang stijl blond haar dat over haar schouders hangt. Ik schat haar ergens in de 30. “Ik ben Mevrouw Bol. Ik ben de vertrouwenspersoon hier op school. Misschien hebben jullie me al eens hier gezien” zegt de vrouw die dus Mevrouw Bol heet. “Uhh hoi, ik ben Lotte en dit zijn mijn vriendinnen Veerle en Evie” zeg ik een beetje nerveus. “Zullen we even gaan zitten?” stelt Mevrouw Bol voor. Ze loopt voor ons uit naar een tafel met een aantal stoelen. Ze gaat zitten. Veerle, Evie en ik volgen haar voorbeeld. “Wat is er eigenlijk met jou gebeurd Lotte, je hele rechterkant van je gezicht is open” zegt mevrouw Bol. Ik hoor de bezorgdheid in haar stem. “Ik uhh ben van de fiets gevallen” zeg ik twijfelend. Ik hoor Veerle kuchen. Ik kijk haar aan. Ik krijg een blik terug die zegt dat ik eerlijk moet zijn. Ik zucht. “Nee dat is niet helemaal waar” zeg ik, mijn blik op mijn handen gericht. “Ik uhh… nou ziet u…..” ik heb moeite om mijn tranen te bedwingen. Evie knijpt in mijn hand. “Vertel gewoon hetzelfde als wat je tegen ons heb verteld. Het lukt je wel, wij zijn bij je” fluistert ze. Ik slik. “Ik…… ben met een bierfles geslagen. Ziet u, mijn vader is altijd dronken, en slaat me daarom altijd. Ofja slaan… het is meer mishandelen” zeg ik terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Mevrouw Bol kijkt me vol medelijden aan. “Wanneer was dat dan?” vraagt ze. “Gister middag” antwoord ik. “Wat is er precies gebeurd?” vraagt ze me. “Ik was samen met Evie bij Veerle blijven slapen, en toen ik thuis kwam gister middag lag mijn vader dronken op de grond te slapen met allemaal bierflessen naast hem. Ik stootte er per ongeluk een om, waardoor hij wakker werd. Hij was kwaad omdat ik bij Veerle was blijven slapen, daarom sloeg hij me met zijn vuist en daarna met een lege bierfles waardoor ik bewusteloos op de grond viel. Mijn moeder heeft me in bed gelegd, en me verzorgd” zeg ik met nog rode ogen van het huilen. “Doet je moeder er iets tegen, of laat ze het zomaar toe?” “Mijn moeder vind het verschrikkelijk voor me, maar ze doet er niks aan. Omdat als ze iets doet of zegt, slaat hij haar ook en scheiden kan ook niet want hij dreigt dan om haar te vermoorden” zeg ik. “Hoe lang is dit al aan de gang?” “Zo’n 2 maanden denk ik”. “Ik kan met je ouders gaan praten als je dat wilt?”.