Fourteenth Chapter

Met een schok werd ik wakker, ik keek verward om me heen en hapte naar adem. Het was nu al de 3de keer dat ik wakker werd deze nacht. Met een diepe zucht stapte ik uit bed. Ik liep heen en weer in mijn kamer en liep toen naar mijn raam. Hoewel Harry weg was voelde ik nog steeds dezelfde onrust. De angst dat hij me wist wonen hield me nu al bijna heel de nacht wakker. Ik ijsbeerde opnieuw even door mijn kamer. Uiteindelijk besloot ik om een nieuwe poging te doen om te slapen. Ik kroop langzaam in bed. Na enkele verschillende houdingen te proberen was ik nog steeds niet in slaap gevallen. Ik stond toch maar weer op en besloot om naar beneden te gaan en een glas water te drinken. Meestal hielp dit wel om te slapen. Zo stil mogelijk sloop ik naar beneden, ik wilde de andere tenslotte niet wakker maken. Moeiteloos vond ik de keuken zonder lichten aan te doen. Ik zocht een glas en vulde het met water. Ik nam enkele slokjes en dronk het daarna maar in een teug leeg. Ik vulde het opnieuw en liep weer naar de gang. Opeens verstijfde ik. Er stond iemand in de gang. Ik hield het glas in de aanslag om te gooien maar opeens ging het licht aan. Ik werd kort verblind maar herkende toen mijn vader. "What are you doing?" hij keek me verbaasd aan en ik hield het glas weer in mijn beide handen vast. "I thought you were ha-...an intruder" ik beet op mijn lip en probeerde mijn trillende handen onder controle te houden. "Well, I'm going to bed again' ik glipte langs hem heen en liep haastig de trap op. Eenmaal boven haalde ik kort adem. Voor enkele seconden had ik gedacht dar Harry voor me stond. In het donker kon een schim natuurlijk iedereen zijn. Ik zette snel het glas op mijn nacht tafeltje, kroop in bed en sloot mijn ogen. Rond een uur of zes schrok ik opnieuw wakker. Met een diepe zucht kwam ik uit bed. De koude lucht kietelde mijn voeten en ik rilde even. Het had geen zin om nu nog een poging te doen om te slapen, over een uur moest ik toch sowieso uit bed. Ik greep mijn kleren bij elkaar en haastte mij naar de badkamer. Hoewel ik geen haast had was ik in een mum van tijd omgekleed. Misschien kon ik nog even langs het plekje van de jongens om Zayn te zien. Ik was wel van plan om naar school te gaan vermits mijn ouders me geen tweede keer zo mild zouden straffen. Aangekleed en met mijn haren in een staart liep ik terug naar mijn kamer. Ik zocht nog snel mijn spullen bijeen en liep daarna naar beneden. Onderweg haalde ik nog wat geld uit de portefeuille van mijn moeder. Ik zou gewoon een broodje kopen op school. Ik pakte nog een appel waar ik meteen al een hap uit nam. Ik wierp een blik op de klok en toen ik zag dat het pas half zeven was ging ik wat rustiger stappen. Ik liep langzaam naar buiten en haalde mijn fiets uit de garage. Ik sprong er waggelend op en reed met de appel in mijn mond het straat op. Het was nog maar net licht en de meeste mensen sliepen nog. Ik fietste wiegend heen en weer over straat vermits er toch geen auto's waren. Ik nam nog een hap uit de appel en keek kort rond. Misschien wou ik toch zeker zijn dat Harry er nu ook niet was. Meestal ging ik gewoon te voet maar nu was het zo een van die dagen dat ik zin had om te fietsen. Het ging ten eerste sneller en een tweede reden kon ik niet bedenken. Het was gewoon veel sneller dan te voet. Ik was dus binnen enkele minuten al aan het steegje. Ik reed gewoon met mijn fiets erdoor en stopte op de binnenplaats. Ik zette mijn fiets tegen de muur en liep het kleine gebouwtje binnen vermits er niemand buiten zat. De deur ging krakend open en ik liep aarzelend naar binnen. "Hello? Zayn? Liam? Niall? Anyone?" een diepe zucht verliet mijn keel en net toen ik me weer wilde omdraaien greep iemand me langs achteren vast. Er werd hardhandig een hand op mijn mond gedrukt en ik raakte in paniek. Hoe harder ik tegenstribbelde hoe harder de hand me vastgreep. "You're coming with me princess..." een ijskoude rilling gleed over mijn rug. Ik had de hese stem meteen herkent. Ze hoorde bij niemand minder dan Harry Styles.