O11

Maar ik wist wel dat we niet goed bezig waren. De Volturi kon zomaar terug komen… Maar als we terug gingen werden de Cullens vast boos op ons. Maar wat is beter boze Cullens of de Volturi die mij wil doden? Ik denk dan toch boze Cullens. Seth was tegen een boom gekropen. Ik zuchtte. ‘Seth, Misschien kunnen we beter terug gaan anders komt de Volturi weer.’Zei ik langzaam en onzeker. Seth knikte langzaam ja. Ik nam Seth op me rug. Ik rende door de bossen heen. Na een paar minuten waren we bij het huis van de Cullens. Dit was echt moeilijk.

Ik liep langzaam de trappen op van het huis van de Cullens. Ik zette Seth neer. De Cullens kwamen naar buiten toe. Oke… Daar stond ik dan wat nu? ‘H-het spijt me , ik had niet moeten weg gaan, Ik had niet boos moeten doen.’Stotterde uit mijn mond. Iedereen keek me aan. ‘Ook van ons sorry.’Zei Carlisle snel maar duidelijk. Er kwam een kleine glimlach op me gezicht.


Jaren later…
De Cullens konden de Volturi over halen om mij te adopteren op een voor waarde hun moesten de verantwoordelijkheid op zich nemen. Ik was nu ook alleen op dieren gaan jagen en was nu ook vriendinnen met Bella. En met Seth gaat het ook goed we mogen nu samen zijn ook al zijn we vampier en weerwolf al vonden sommige het geen goed idee. Ik ben nu erg gelukkig al zal Seth wel dood gaan en zal ik onsterfelijk zijn. Maar hopelijk duurt dat nog heel lang…