Hoofdstuk 4

Louvia POV

Als we binnenkomen zien we dat het nog niet zo druk is. Goed zo. Meteen bestellen we een drankje aan de bar. "2 breezers alstublieft." Glimlach ik naar de jongen achter de bar. "Komt in orde." Grijnst hij terug. Elore en ik hebben een soort van weddenschap. We het laatst een gratis drankje van de barman scoort moet een hele dag met grote clownschoenen rondlopen. We beginnen pas na ons eerste betaalde drankje. "Hier zijn ze." Glimlacht de jongen vriendelijk. Ik geef hem gepast geld en juist wanneer ik de drankjes van hem wil overnemen trekt hij zijn armen in. "En met wie heb ik de eer kennis te maken?" Vraagt hij terwijl zijn bruine krullen op zijn hoofd dansen. "Louvia,mag ik nu de drankjes?" Antwoord ik snel. Die weddenschap begint nu nog niet dus mag ik ook nog niet echt kennis maken, eerlijk is eerlijk. "Ben je alleen?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en neem de drankjes die hij nog steeds tegen zijn borst gedrukt houdt uit zijn handen. "Weet ik veel." Zeg ik droog, waarna ik me omdraai. Ik kan de verleiding toch niet weerstaan om met mijn kont ze wiebelen als ik naar Elore toeloop. Waarschijnlijk heeft die jongen nu een trauma voor heel zijn leven, maar dat zijn mijn problemen niet. Als ik bij Elore aankom zie ik dat ze al druk in gesprek is met een lief uitziend meisje. "Hey." Zeg ik tegen het meisje terwijl ik Elore haar drankje overhandig. "Hallo, ik ben Amber." Zegt ze vriendelijk. "Amber, dit is Louvia." Zegt Elore. "Hé, ik kan mezelf wel voorstellen hoor." Zeg ik een beetje beledigd. "Ik ben zoals mevrouwtje hier al zei", ik geef Elore een nep boze blik, "Louvia. Maar noem me maar Lou." Ze glimlacht. "Oké."

We dansen wat op de muziek en vragen of Amber zin heeft om mee te doen aan onze weddenschap. "Natuurlijk! Lijkt me superleuk!" Roept ze enthousiast boven de muziek uit. Vanaf nu beginnen we. Aangezien El en ik nog maar net een breezer ophebben gaat Amber als eerste een kansje wagen. Na 2 minuten komt ze met een grote glimlach en een drankje in haar hand terug. Wow, dat was snel. "Wow, dat was snel!" Zegt Elore. "Heb je nu al een gratis drankje gehad?" "Ja hoor." Lacht triomfantelijk. "Echt?" Vragen El en ik tegelijk. Ik lacht even om onze gelijklopende gedachten en reacties. Amber lacht ook. "Nee hoor, ik moest betalen. Ik wou gewoon zo graag jullie gezichten zien. En geloof me, dat was de moeite waard! "