Ruzie

We lopen met z'n alle naar de Extra. Er staat niet eens een rij. Ik loop naar Rens om te vragen of hij naast me wilt zitten. Opeens rent Daantje heel snel naar hem toe en vraagt wat ik hem wilde vragen. Gelukkig, hij zegt dat hij al eerder met mij had afgesproken. Als we in het treintje zitten pak ik snel zijn hand. Dan begint het treintje te bewegen. Als we er uit komen tel ik iedereen. Gelukkig iedereen is er nog. Dan lopen we naar de Vogel broek (Vogel Rok- Efteling)
We lopen met z'n alle onder een reusachtige vogel door en komen bij het station. Ook hier is het helemaal niet druk. Dit keer krijg Daantje haar zin. Ik ga een soort van grap uithalen met Emily. Ze is heel erg bang voor het donker en de achtbaan is in het donker. "Emily, dit is een soort kinder achtbaantje dus vind je het goed dat ik naast Sasha ga zitten?" Vraag ik. "Ja hoor, als het een kinder achtbaan is." We stappen in en rijden omhoog. Het is hartstikke donker maar toch zie ik dat Rens en Daantje elkaars handen vast hebben. Ik hoor Emily achter me heel hard gillen. Opeens is het stil. Of Emily is uit het wagentje gevallen of ze is ook weg. Als het wagentje weer terug is bij het begin kijk ik meteen achterom. Inderdaad Emily is weg. "Wat? Nee dat meen je niet!! Mijn schatje is weg." Roept Daantje opeens. "Sinds wanneer is Emily je schatje?" Vraag ik verbaasd. "Nee niet Emily, Rens." "Rens? Jou schatje? NIET WAAR! HIJ IS MIJN SCHATJE!" begin ik te schreeuwen. Dan pas kom ik erachter dat hij er niet meer is. "WAT MAAKT HET NU UIT!? HIJ IS WEG, IEDEREEN IS WEG EN ALS JULLIE BLIJVEN RUZIËN KOMEN ZE NOOIT MEER TERUG!" Schreeuwt Sasha er opeens erdoorheen. Nu zijn we stil . "Weten jullie nog dat er een heel langzaam stuk bij de achtbaan zit?" Vraagt Sasha. "Ja, daar hoorde ik Emily opeens niet meer." Zeg ik. "Als we nou eens met een zaklamp op dat moment uit het karretje springen. Misschien komen we er dan achter waar iedereen is." Antwoord Sasha weer. "En ik heb toevallig een zaklampje bij me."en Daantje haalde een zaklampje uit haar tas. We gaan opnieuw in de rij staan. Als we in het wagentje zitten zorgen we ervoor dat we er makkelijk uit kunnen, ik vraag me nog steeds af waarom Emily en Rens nu allebij weg zijn. Daar komt het langzame stuk, we springen er allemaal uit. Ik schijn met de zaklamp over het stuk, als ik Daantje hoor zeggen: "Waarom noem jij Rens je schatje?" "Omdat hij me verkering vroeg en ik zei ja." "Hij vroeg mij ook verkering en eerst wou ik niet en toen gaf hij me een kus en toen zei ik ja." "Volgens mij is hij een player." Ja inderdaad, als hij terug is pakken we hem" "Ja, dat doen we." We geven elkaar een high five, opeens zie ik een zwart gat. Ik zie dat het gat een meisje met krullen opzuigt, ze lijk op Sasha. "Wacht eens even, was dat Sasha?" Daantje denkt het dus ook. "Sasha, waar ben je?" Geen antwoord. "Ja, Daantje, dat was Sasha." Als we nog een treintje tegen komen springen we erin. We lopen terug naar de uitgang en gaan op een bankje zitten, we zeggen niks.