39

Harry liet het karretje los en liet de taart voor mijn neus staan. Hij vloog me om de nek en gaf me overdreven veel kusjes. "Sorry dat we je beetnamen, het was mijn idee." zei hij. "Dat kon ik wel verwachten van jou." zei ik en plaatste een kusje op zijn kaak.
Iedereen feliciteerde me toen er me iets opviel. "Waar is Niall." vroeg ik. "Die komt zo wel." knipoogde Louis. "Kom taart eten." zei Harry. We liepen naar de taart en ik ging ervoor staan. Ik zag de taart vanboven bewegen en Niall sprong eruit.
"HAPPY BIRTHDAY!" riep hij luid. "GEKKERD!" riep ik naar hem. De jongens hielpen hem eruit. Hij kwam naar mij en knuffelde me. Ik likte wat taart van zijn neus. "Je bent lekker." zei ik en glimlachte. "Je deed me wel verschieten." zei ik.
"Het was ook Harry zijn idee." zei Niall. "Oww." zei ik. Ik liep naar Harry toe.
"Hey, broertje." zei ik. "Wat ben je van plan?" vroeg hij lichtjes bang. "Niks." zei ik. "Ik ken die finkeling in je ogen wat ga je doen." zei hij. "Niks, kom gewoon help me de taart snijden." zei ik. "Oke." zei Harry wat onzeker. We stonden naast de taart, onopgemerkt liet ik mijn hand naar Harry zijn nek glijden. Ik nam hem beet en duwde zijn gezicht recht in de cake.
"Verdiende loon." zei ik bijna onverstaanbaar door mijn lach heen. Harry haalde zijn gezicht eruit. Het zat vol, zijn mooie krulletjes waren bedekt met een laagje glazuur en zijn gezicht had nu verschillende kleurtjes door de kleurstof van de cake. Harry nam mijn hoofd vast en kuste mijn kaak. Nu hing ik ook vol met cake.
Harry kwam niet bij van het lachen. We hadden een hele avond heel veel plezier en dat ging nog door tot in de vroege uurtjes. Iedereen was goed zat. "Kom mee." zei Niall. Hij nam mijn hand vast en liep met me achterom het gebouw. Het was een groot grasveld.
Niall legde hem neer en ik volgde zijn voorbeeld. Hij nam me vast bij men middel en trok me stevig tegen hem aan. Ik legde voorzichtig mijn hoofd op zijn borstkas en luisterde naar zijn hartslag. "Ik heb nog een cadeau voor jou." zei hij. Ik keek hem vragend aan.
"Zoek de poolster." zei hij. "Daar." zei ik en wees met mijn vinger naar de felste ster. "Ok nu naar beneden de 5de ster." zei hij. "Die?" vroeg ik. Niall volgde mijn vinger en knikte bevestigend. "Wat is ermee?" vroeg ik. "Weet je de naam ervan?" vroeg Niall. "Nee, die heeft toch geen naam." zei ik. "Nu dus wel." zei Niall en overhandigde me een blad. Ik las het.
"Je hebt een ster naar ons vernoemd?" vroeg ik. "Jup Yariall staat nu voor eeuwig in de sterren geschreven." zei hij en kuste me.
Ik veegde een paar tranen van geluk weg. Dit was het mooiste moment uit mijn leven.