017

Hallie's POV:
Ik loop richting mijn kamer, maar vlak voor de deur zak ik in elkaar en tegen de deur leunend ween ik me te pletter. Ik voel me nu al vies, laat staan hoe ik me zou voelen als Thor meer had gedaan. Hoe kan ik nu nog in de ogen van Loki kijken zonder het hem te zeggen, zou hij boos worden omdat ik gezoend had met Thor ook al wou ik het zelf niet? Ik zit met verschillende vragen waar ik maar zelf geen antwoord op weet.
'...potverdikke Thor, als je mijn broer niet was had ik je allang in elkaar geramd... Wat hoezo het was jou fout niet, dacht nochtans dat je zei dat jij haar kuste?' Hoor ik Loki roepen.
'Mompel zo niet Thor, want je maakt me razend erdoor... Ja natuurlijk wat dacht je dan? Hoe kan ik iets officieels maken als we haar ouders nog niet gezien hebben... Ja je bent soms toch zo'n "slimmerik" he...' Hoor ik Loki verder ratelen. De tranen blijven over mijn gezicht stromen en plots hoor ik veel lawaai buiten. Vele mensen die praten, ze zien er mooi gekleed uit en hebben dure spullen bij zich. Met het beetje kracht dat ik hebt, doe ik mijn slaapkamer open en klauter ik naar binnen richting mijn bed waar ik op ga liggen. Enkele ogenblikken later val ik in een diepe, onrustige slaap.

'Wakker worden mijn lief meisje.' Hoor ik iemand zeggen terwijl er zacht over mijn wang wordt gewreven. Ik open langzaam mijn ogen en het felle zonlicht verblind mijn zicht een beetje. Er zit een vrouw op de rand van mijn bed. Ze is mooi gekleed, ziet er heel moederlijk en vertrouwd uit. Zou zij het kunnen zijn, eindelijk na al die jaren?
'Hey, wat zie je er bedroeft uit. Wat scheelt er schat?' Zegt de vrouw. Ik kijk haar niet begrijpend aan, om aan te tonen dat ik niet wie ze is.
'Ow ken je me dan niet meer? Ik ben Helena Redstone, je moeder.' Zegt de vrouw. Langzaam dringt het tot me door dat zij mijn moeder is, diegene waar ik heel mijn leven lang aan gedacht heb en wou ontmoeten. En nu zit ze hier voor me, bij me op bed. Tranen hopen zich voor de tweede keer in mijn ogen en als mijn moeder haar armen uitstrekt, neem ik deze meteen aan en knuffel haar.

Na even wat gepraat te hebben, sta ik op en ga ik naar mijn kleerkast.
'Neem dat kleedje lieverd, dat zal je vast geweldig staan.' Zegt mijn moeder en toont een kleed aan.

Het kleed is prachtig groen en doen mij aan Loki's ogen denken als ze niet verkleurd zijn. Er zijn bijpassende schoentjes met lage hak erbij en als ik alles aan heb, veranderen mijn handschoenen in groen satijnen wantjes tot aan mijn polsen en waarop dezelfde bloemenmotief op verschijnt. Ook hierbij zijn net mijn vingertoppen vrij, maar zijn wel veel lichter en luchtiger. Plots wordt er op de deur geklopt en meteen gaat de deur open. Er komt een wat oudere man tevoorschijn, gevolgd door 4 jonge mannen. Stuk voor stuk zijn ze knap, breed gebouwd en hebben een lieve uitstraling. Maar toch zijn ze niets vergeleken met Loki, diegene die mijn hart veroverd heeft.
'Jongens, mag ik jullie voorstellen aan mijn dochter. Hallie Helium Redstone, ze is niet verloofd noch getrouwd.' Zegt de man die blijkbaar mijn vader is.
'Euhm, waarom zijn deze mannen in mijn slaapkamer?' Vraag ik blozend aan mijn vader.
Ow, nou ja we gaan door naar de zaal. Komen jullie dan ook? Dan stel ik je voor aan deze mannen.' Zegt hij en vertrekt weer zonder op antwoord te wachten.
'Mam, ik moet je wat vertellen. Ik heb.. ik ben verliefd.' Zeg ik en mijn moeder's ogen blinken meteen.
'Vertel me alles.' Zegt ze en ik begin aan mijn verhaal...