081.

Ik hang als een klein koala beertje aan Harry zijn rug als we weer thuis komen. Mijn afspraak bij de tattooshop heb ik verplaatst omdat ik het vandaag gewoon even niet aan kan. Het bezoekje aan het ziekenhuis heeft me al mijn energie gekost en ik ben nu helemaal uitgeput. Zachtjes zet Harry me op de bank neer en legt mijn voet op de salontafel. Uitdrukkingsloos staar ik voor me uit, het komt allemaal weer terug maar ik wil het niet. Mijn ogen doe ik dicht en leg mijn hoofd op de leuning. Ze hebben me loopgips gegeven voor vier weken maar vandaag mag ik er absoluut nog niet op staan omdat het allemaal nog moet uitharden. Mijn gedachten zitten zo ver weg dat ik niet eens merk hoe Louis Zayn en Ed me ongemakkelijk aan staren. De voorzichtige aanrakingen van Harry ontgaan me echter niet.

-flashback-
"Isaaaa" mijn vader roept me vanaf zijn atelier. Ondanks dat ik bezig ben met mijn huiswerk besluit ik toch maar even te gaan kijken wat er aan de hand is. Mijn vader staat in zijn boxershort voor een meters lang doek. Een sigaret tussen zijn lippen en een fles whiskey in zijn handen. Over zijn hele lichaam zitten strepen verf zoals altijd.
"Ik voel niks, het is zo leeg" mompelt hij als ik naast hem sta en neemt nog een slok van zijn drinken.
"Dan breng je daar verandering in" zucht ik ergens geïrriteerd omdat hij dat zelf niet kon bedenken.
"Ik kan het niet, het is te leeg" zegt hij weer. Dit is al de zoveelste keer dat hij mij roept om een reden van niks terwijl ik met iets belangrijks bezig ben.

Hardhandig trek ik zijn fles whiskey uit zijn handen en gooi de inhoud tegen het doek aan. Zijn sigaret haal ik tussen zijn lippen vandaan en deze druk ik ergens op een nog wit stukje uit waardoor er een as afdruk achter blijft. Van het tafeltje pak ik een potje lijm en plak het naast de as afdruk.
"Zo, klaar. Ik noem het 'Verslaving' " de gezichtsuitdrukking van mijn vader verandert van boos naar een grote grijns.
"Perfect" trots kijkt hij mij aan en tilt me op om vervolgens een paar rondjes met mij te draaien. Grinnikend sla ik mijn armen om hem heen voor een beetje stevigheid.
-einde flashback-

Mijn hoofd zit stevig tussen Harry zijn handen en zijn borst geklemd. Ik was zo verweg dat ik zelfs dat niet heb gemerkt.
"Hebben jullie toevallig pindakaas in huis?" Hoor ik Ed vragen. In mijn hoofd zit ik nu keihard te lachen omdat hij zelfs dit nog weet. Maar tegelijkertijd ben ik nog steeds enorm verward en verdrietig waardoor ik er niet eens op kan reageren.
"Oke, dus. Een dikke laag pindakaas op de boterhammen smeren. Een dubbele die in 8 driehoeken gesneden moeten worden en een dubbele boterham die in 4 hartjes gesneden moeten worden. Oh en alles zonder korstjes en vierentwintig of twaalf plakjes komkommer netjes er bij leggen" hoor ik Ed tegen iemand zeggen. "Harry jij neemt haar mee naar haar kamer. Ik zag een schildersezel en een paar doeken staan daar. Dan kan ze schilderen en ondertussen ga ik de goede cd zoeken. Die zal ze vast niet bij zich hebben" verward kijk ik op en schud mijn hoofd richting Ed als teken dat die cd zich inderdaad niet in dit huis bevindt. Harry duwt me op een barkruk naar mijn kamer en zet me voor het schildersezel neer. Ik trek mijn hoodie uit en grijp meteen naar de doos waar al mijn tubes verf in zitten.

Het bord met eten wordt op het tafeltje naast me gezet en ik hoor hoe Ed iets op het bed neerzet.
"Kom zitten. Het enige dat wij nog kunnen doen is hier zitten en kijken hoe ze haar magie laat werken. Dit kan uren duren dus maak het jezelf comfortabel" hoor ik Ed zachtjes tegen Harry zeggen voordat hij de muziek aanzet.