OO3

Sarah Faith Matthews

Verdwaasd knipperde ik met mijn ogen, gaapte en krabbelde overeind. Mijn rug kraakte protesterend, een bank was nou eenmaal niet comfortabel. Mijn haar leek net een vogelnest, dat wist ik zeker. Ik slofte de trap op, richting de badkamer en zette de douche aan. Ik draaide de deur op slot en legde een handdoek neer op de wastafel, gooide mijn kleren in de wasmand en sprong onder de douche.

Ik stond me af te drogen, sloeg de handdoek om mijn middel en facepalmde mezelf. Had ik mijn kleren bij John Doe laten liggen... Slim, Sarah. De handdoek was gelukkig lang genoeg zodat die de helft van mijn bovenbenen bedekte. Daar had ik geluk mee. Ik opende de badkamerdeur, trippelde de gang op en liep naar mijn kamer. Nu maar hopen dat onze gast nog sliep... Toen ik de deur opende, het licht aandeed en de kamer inkeek zuchtte ik opgelucht. Hij lag - gelukkig - nog te slapen. Ik schoot snel naar mijn kast, griste er kleren en ondergoed uit en glipte weer weg. De rest zou ik straks wel halen. Toen ik aangekleed was en mijn haar had gekamd, liep ik mijn kamer weer binnen. Dit keer was onze gast wel wakker. Ik glimlachte naar hem, liep naar mijn bureau en pakte er een aantal sieraden en mijn make-up vanaf. Ik schoof de armbanden om mijn polsen, deed de ketting om mijn nek en propte de oorbellen in mijn oren. Ik besloot mijn make-up later te doen en eerst mijn kamer op te ruimen. Het was eigenlijk onfatsoenlijk dat ik een gast in een rommelige kamer liet slapen... Ik schoof de gordijnen en grinnikte toen de gast zichzelf onder de dekens verstopte. De zon was volop aan het schrijnen.
"Lekker geslapen?" vroeg ik, terwijl ik mijn was van de grond afgriste en het in de wasmand neergooide die er stond. Toen ik naar de gast - ik ergerde me er nu aan dat ik zijn naam niet wist - keek, zag ik hem knikken, terwijl zijn hoofd nog half verstopt lag onder de dekens.
"Goed." ik schoof het gordijn van het andere raam ook open en begon mijn bureau op te ruimen.

"Wil je ontbijten?" vroeg ik, met de wasmand in mijn handen. De gast was overeind gaan zitten en knikte glimlachend. Het verbaasde me nog altijd dat hij niet praatte. Het was eigenlijk logisch, als je lippen voor weet ik veel hoelang aan elkaar vastgenaaid zaten.
"Kom je zo beneden?" Ik opende de deur en glimlachte nog even, waarna ik naar beneden liep en mijn was naast de wasmachine zette.

Ik zette drie borden op tafel en de andere twee zette ik op het aanrecht neer.
"Zach, ontbijt!" gilde ik naar boven, hij was nog steeds aan het douchen.
"Ik kom eraan!" brulde hij terug. Ik zette nog een aantal glazen neer op de tafel, een aantal pakken drinken en maakte thee voor mezelf. Toen ik me omdraaide, liet ik zowat mijn glas thee vallen en slaakte een klein gilletje. De gast zat recht voor mijn neus, en staarde me gefascineerd aan.
"Je liet me schrikken." mompelde ik grinnikend. Ik ging tegenover hem zitten en precies op dat moment kwam Zach binnen. Hij stopte, duidelijk verbaast dat onze gast aan de tafel zat.
"Goeiemorgen." mompelde hij en plofte neer naast me en schoof zijn ontbijt naar binnen. Beest.
"Kun je niet een keer normaal doen?" vroeg ik terwijl ik mijn hand voor mijn ogen sloeg. Echt, volgens mij kwam hij uit het tijdperk krijt. Ik weet dan niet of ze toen zo aten, maar ik wed van wel.
"Ik ben niet normaal, Bumblebee." grinnikte hij. Mijn ogen schoten naar zijn gezicht, maar hij stond al aan de andere kant van de kamer.
"Zachary, durf die naam ooit nog eens te gebruiken!" gilde ik, greep de theedoek en rende op hem af. Ik sloeg hem met de theedoek en rende hem achterna, de keuken rond. Op een gegeven moment pakte ik het glas water wat op de tafel stond, en gooide hem over Zach heen.
"Wat nou, James?" Vroeg ik hem met opgetrokken wenkbrauwen terwijl hij me verbaast aankeek. Onze gast zat gefascineerd toe te kijken, terwijl hij zijn ontbijt naar binnen werkte.e
"KIETELDOOD." riep Zach, waardoor ik gillend wegrende terwijl hij achter me aanrende. Ik dook onder de tafel door en rende naar de tussendeur, die naar de woonkamer leed. voordat ik hem ook maar kon bereiken, had Zach me al op de grond geduld en zat hij op mijn rug en begon hij me te kietelen.
"Help!" riep ik lachend, terwijl ik onder Zach's greep krioelde en weg probeerde te komen. De deur ging open en ik zag mijn vader ons verbaasd aankeek.
"Pap! Help!" gierde ik hard, waarna hij begon te grijnzen. Oh, shit. Hij liep ook op me af en begon Zach te helpen door mijn armen op hun plaats vast te houden. Hij was dan wel 40, toch gedroeg hij zich soms als een klein kind.