Day 5

Avond valt maar wij zijn vijlig samen, vuurvliegjes glinsteren als kristal.
Droom maar fijn en weet dat ik voor altijd bij jou blijven zal.

'Van wie heb je dat liedje geleerd Scar?' vraagt Tika als ik even stop met zingen. 'Dat weet ik niet, ik ken het gewoon al heel lang.' Ik sta op en loop achter de vuurvliegjes aan. Ik ga weer verder met zingen.

Het is magie wat wij hier samen delen, wees gerust en doe je ogen dicht.
Ik sluit jou liefde voor in mijn armen, dan word het al gauw weer licht.

'Zing je ook dat andere stukje?' vraagt ze met een smekend toontje 'Oke, maar ik weet niet of ik alle woorden nog ken.' ik ga weer onder de boom zitten en ik kijk weer naar de sterren hemel.

Lalala, lalala sterren twinkelen zacht,
Lalala, lalala, lalalalalaaaa, lalalalalaaaaa

Als ik opzij kijk zie ik dat Tika in slaap is gevallen, ik geef haar een kusje op haar slurf en klim mij boom in. Nu kom ik wel wet moeilijker in slaap, ik leun tegen een tak aan en er spoken allemaal vragen door mijn hoofd: Waar komen hun vandaan? Zijn er meer van onze soort? Hoe kan een "vliegtuig" vliegen? en wat doen die ogen van die blonde jongen met mij? Ik draai mijn hoofd een stukje zodat ik de jongens kan zien liggen, wacht, waar is Niall? De rest slaapt al maar Niall mist. Ik kijk zoekend om me heen en zie dan iemand over het strand lopen, dat moet Niall zijn. Ik klim weer uit mijn boom en loop richting het strand. Als ik vlak achter hem sta leg ik mijn hand op zijn schouder 'Is er iets?' ik zie hoe zijn wangen licht roze kleuren en hij beschaamt omlaag kijkt. 'Nou.. Ik heb wel honger.' zegt hij dan. 'Sirrieus? eindelijk iemand die me begrijpt! kom maar mee ik weet waar je veel eten kan krijgen.' en zijn gezicht klaart meteen op. 'Ben jij ook een nacht eter?' vraagt hij 'Nou, om heel eerlijk te zijn... eet ik elke tijd van de dag als het kan.' 'Ik ook!' reageert hij entoursiaster dan ik had verwacht. Nooit gedacht iemand het ooit met mij eens zou zijn. 'We zijn er.' we staan midden in een soort fruitbos. 'Wow, hier zou ik wel voor altijd willen blijven.' is zijn reactie 'Hier zit ik ook graag het vaakst van de dag maar ik mag meestal niet zo lang blijven omdat er dan geen eten overblijft. Tenminste dat zegt Sagi.' zeg ik terwijl ik banaan pak. 'Wie is is Sagi?' vraagt hij wanneer hij een hap van zijn rambutan neemt. 'Sagi is de gene die mij opgevoed heeft, Hij heeft me gevonden op het strand, ik weet er zelf helemaal niks meer van. Ik weet niet of ik echte familie heb of dat die zijn omgekomen en dat ik de enige was die heeft overleefd. Het enige wat ik nog heb is een kist waar mijn naam op staat maar de helft is er afgebroken.' ik merk zelf nu hoe uitgebreid ik mijn antwoord had gegeven. Ik had ook gewoon kunnen zeggen: Sagi, is een rode panda die mij heeft opgevoed. Maar nee hoor ik moet het weer lekker uitgebrijd vertellen.