Day 2

Niall Horan

Eindelijk gaan we weer na een lange tour naar huis, niet dat ik de tour niet leuk vond maar het was wel heel druk. Ik zie hoe iedereen zich een beetje aan het vervelen is. Het is nog wel een paar uur vliegen voordat we weer thuis zijn. Ik verlang naar mijn eigen huisje, mijn eigen bed, mijn eigen koelkast! Ja, mijn eigen eten. Ik krijg al honger als ik er aan denk. 'Hebben we nog wat te eten hiero?' vraag ik in het algemeen. Ik krijg allemaal "Nee's" terug. Ik spring overeind 'Wat? Dus we vliegen over de oceaan zonder iets eetbaars?' roep ik nu in paniek. 'Rustig maar Niall, over een paar uur zijn we weer in Londen en dan kan je zoveel eten als je maar wil.' probeert Liam me gerust te stellen. Ik ga weer zitten, ik moet gewoon even niet aan eten denken, maar het gerammel van mijn maag word steeds erger. 'Echt helemaal niks?' probeer ik nog een keer. 'Nee echt niet!' zegt Zayn licht geïrriteerd. Ik pak mijn mobiel, dan maar even op twitter. Oh ja fijn, geen bereik. Alles zit ook mee vandaag. Ik draai me weer om naar de jongens, wacht eens even, eet Louis nou iets? 'Louis, wat heb jij daar?' 'Mniksm' zeg hij met volle mond. 'Geef dat onmiddellijk aan mij!' beveel ik hem en ik sping boven op hem en probeer het uit zijn handen te pakken. 'Nee! Het is van mij!' zegt hij terwijl hij zijn broodje beschermd. Ik kijk even naar de andere jongens die ons amuzant aan zitten te kijken. Uiteindelijk weet ik het broodje te bemachtigen en stop 'm snel helemaal in mijn mond zodat Louis hem niet weer terug kan pakken. 'Mijn broodje.' zegt hij met een zielige stem en hij trekt een pruillipje. 'Wil je 'm nog terug hebben?' vraag ik. 'Nee dankje.' zegt hij met een vies gezicht. Ik loop weer terug naar mijn stoel en kijk een beetje uit het raam, niet dat het erg interessant is want je ziet alleen maar blauw soms springen er wel dolfijnen uit wat er wel mooi uitziet. Opeens gaat het vliegtuig sneller en steeds lager en dan komt een van de piloten naar ons toe gerend 'We hebben een probleem met de motor! We moeten een noodlanding maken!' scheeuwt hij en hij rent snel weer terug. Wat? Noodlanding? Snel doe ik mijn riem om en ik merk dat mijn ademhaling sneller word. We gaan nu zo snel naar beneden dat het een heel raar gevoel geeft. Met een dreun komen we terecht. Ik hou me stevig vast en kijk bemoedigend naar de andere. Als het vliegtuig helemaal stilstaat komt de piloot weer 'De nootlanding is goed gegaan. We weten alleen niet waar we zijn want de navigatie is kapot. Ik en Carlos zullen het vliegtuig zo snel mogenlijk maken.' zegt hij en loopt weer weg. Ja, echt alles zit mee vandaag. 'Zullen we het hier dan maar verkennen?' vraag ik aan de rest van de jongens die allemaal eens stemmen. Ik open de deur, Wow.. Het is hier echt prachtig.