Waiting in the rain - Louis Tomlinson

Met bevroren vingers tik ik zijn nummer in. Mijn mobiel trilt en meldt me dat de batterij bijna leeg is. Ik kan hem toch nog wel bellen? Ik tik op mijn, nat geworden, scherm het groene telefoontje aan en zet mijn mobiel aan mijn oor. tuut tuut en dan is het stil. Vragend kijk ik naar mijn mobiel en zie dat hij is uitgevallen. Verdorie ! Ik stop hem dan maar terug weg en trek de capuchon van mijn jas verder over mijn hoofd. De regendruppels vallen met pakken op mijn jas waardoor hij drijfnat is. 'Jake ,waar blijf je nu toch ?' Denk ik bij mezelf. Jake is mijn broer en hij ging me komen halen. We hadden afgesproken een half uur geleden en nu is hij er nog niet. En tot slot is het alsof de kranen in de lucht allemaal zijn opengedraaid. Het regent verschrikkelijk! Ik schrik op door een luchtflits die aan de hemel passeert. Mijn schoenen zijn doorweekt omdat ze in een grote plas water staan. "Verdorie, Jake, waar ben je !?" Ik zeg het eerder tegen mezelf. Er is toch niemand anders die me hoort. Een lange gefrustreerde zucht verlaat mijn mond.
"Gaat het wel?" Een stem laat me opkijken. De regen valt hierdoor recht in mijn gezicht maar de persoon, die achter me staat, heeft een paraplu in de hand.
"Wat sta je hier zo alleen te doen ? Het regent! Kom erbij onder" zegt hij. Dit laat ik me geen twee keer zeggen en zet een stap naar voor waardoor ik droog onder de paraplu sta. "Wat doe je hier zo alleen?" Vraagt hij.
"Mijn broer ging me komen halen. Maar hij komt maar niet opdagen en mijn mobiel is net uitgevallen." Antwoord ik.
"Weet je wat, als je wil mag je je bij me thuis wel even opwarmen. Ik woon hier namelijk niet zo ver van. Dan kan je hem daar bellen." Stelt hij voor, "Ik ben Louis trouwens"
Ik glimlach naar hem. Zijn bruine haren liggen wat warrig op zijn hoofd en zijn grijsblauwe ogen kijken me vragend aan.
"Als dat voor jou geen probleem is?" Vraag ik.
"Tuurlijk niet"
"Oke dan, ik heet Sam"
"Aangename kennismaking"
Opnieuw glimlach ik. Deze jongen brengt zonder enige reden een glimlach op mijn gezicht.


Lekker knus tegen elkaar lopen we onder de paraplu naar zijn huis. Eens daar aangekomen opent hij de deur en gaan we binnen. Louis legt de paraplu weg en hangt zijn jas aan de kapstok, gevolgd door zijn schoenen, die hij ook uitdoet. Niet goed wetend wat te doen sta ik er wat ongemakkelijk bij.
"Doe je jas maar uit." Zegt Louis terwijl hij naar de kapstok wijst.
"En als je schoenen nat zijn, wat ik veronderstel..." Ik kijk naar mijn schoenen en mijn voeten zijn echt doorweekt.
"... Mag je ze daar zetten" hij wijst naar de verwarming.

Ik knik en doe mijn jas en schoenen uit waarna ik Louis volg naar de woonkamer. Het is er heerlijk warm waardoor een kleine rilling over mijn rug gaat.
"Hier heb je de huistelefoon. Zo kan je je broer bellen" zegt hij en geeft me een telefoon in mijn hand. "Dank je" ik tik het nummer van mijn broer in en zet de telefoon aan mijn oor. Louis ploft neer in de zetel en zet de televisie aan.
"Met Jake?"De stem van mijn broer ligt aan de andere kant van de lijn.
"Jake, verdorie, waar zit je ?" Vraag ik.
Sam? Oh nee, sorry. Ik ben je helemaal vergeten !"
"Dat dacht ik al!"
" rustig maar. Ik kom je halen. Waar ben je ? Toch niet in die regen ? "
Ik geef mijn broer het adres waar ik ben en hij zei dat hij meteen ging afkomen.
"Dank je dat ik mocht bellen" zeg ik wanneer ik de telefoon uitzet,
"Stel je voor dat ik nu nog in die regen zou staan" door dit te zeggen kijken we allebei gelijk naar buiten waar het nog erger is beginnen stormen.
"Graag gedaan" zegt Louis.
Hij geeft een klopje naast hem in de zetel waardoor ik naast hem ga zitten. Mijn blik is op het scherm gericht, ookal is die van Louis op mij gericht. Ik voel hem gewoon in mijn nek branden. Stilletjes komt hij dichterbij en druk een zacht kusje in mijn nek. Geschrokken spring ik op. Bang kijk ik Louis aan.
"Sorry, Sam. Het spijt me. Ik mocht het niet doen"
Zijn blik staat verontschuldigend. Het spijt hem echt. Ik ga terug naast hem zitten. Eigenlijk vond ik het helemaal niet erg, ik vond het zelfs fijn. Louis kijkt terug naar het televisiescherm en nu kijk ik hem aan. Met zijn tong gaat hij ongemerkt over zijn zachte fijne lippen. Ik ga traag naar hem toe en druk een klein zoentje in zìjn nek. Louis trekt zich niet terug. Hij draait zich naar me om. Zijn lippen zijn nu maar een millimeter van de mijne verwijderd. Hij overbrugt de afstand en kust me. Zacht en liefdevol.

TRIING

Geschrokken laten we elkaar los.
"Jake is daar" zeg ik terwijl ik opsta.
"Euhm... Sorry, ik... Euhm..." Wat ongemakkelijk staat Louis mee op.
"Het geeft niet jho, je bent echt lief voor me geweest. Andere mensen hadden me gewoon laten staan. Net zoals Jake."
Louis grinnikt en glimlacht tegelijk.
"Misschien moet je je broer binnen halen?"
Ik lach en ga naar de voordeur en open deze helemaal doorweekt staat mijn broer in de deuropening.
"Sam, gaan we naar huis? Het spijt me"
Plots voel ik Louis over mijn schouder meekijken.
"Hey Jake" zegt Louis zeer vrolijk.
"Lou, ik ga naar huis. Het was echt fijn met jou"
Ik doe mijn jas en schoenen aan.
Ik geef Louis nog een kleine zoen, en hem verbaasd achterlatend en met een verwonderde Jake, vertrek ik terug naar huis.