Chapter 15

Ik zucht en kijk subtiel opzij naar Céline, die me fronsend aankijkt. “Wat zei ze tegen jou?” vraagt ze nieuwsgierig. Zuchtend doe ik het korte verhaal, waarna ze grinnikend knikt. “Ik weet al wat ze gaat doen” zegt ze. “Wat dan?” “Ik vertel’t je niet” grinnikt ze plagend. Ik rol met mijn ogen. Ik haat het als mensen zo geheimzinnig doen, maar besluit er niet op in te gaan en me weer te concentreren op het concert, wat niet zo goed lukt, door die gebeurtenis van net. Ik voel dat ik kippenvel krijg als ik er nog maar aan denk. Irritant. Ik werp een vluchtige blik op mijn klok, waaruit ik opmaak dat het concert nog een klein halfuurtje duurt. Ik zucht. Wat gaat Carolien toch uitspoken? Ik begin nu toch nieuwsgierig. Dat merkt Céline blijkbaar want ze grijnst naar mij. “Het duurt geen 5 minuten meer hoor” zegt ze. Ik schenk haar een geforceerde glimlach en mompel iets dat op “oke dan” moet lijken. Plots zie ik hoe een roodharig meisje probeert het podium op te klauteren. Oh God, what is she going to do?!