10- Niall Horan
maar Phoebe, Niall, Phoebe, Niall...
‘Liam, ik ga eventjes frisse lucht halen.’ Ik neem mijn jas en wacht in de gang op zijn antwoord. ‘Oké, maar pas op dat je niet herkend word.’ Ik knik maar besef dan dat Liam in de woonkamer zit en niet in de gang. ‘Oké!’ Ik wandel richting het park en probeer zo weinig mogelijk mensen te kruisen. Het is een mooie dag maar toch ben ik blij met mijn jas. Net als ik het park zonder problemen heb bereikt, kruist een meisje mijn pad. Ze kijkt me aan en even vrees ik het ergste maar ze loopt al zingend door. Waarschijnlijk was het een onbewuste reactie, maar daar denk ik niet verder over na. Haar stem trekt mijn aandacht. Het is als een … een engel. Puur, zuiver maar toch uniek. Als ze buiten gehoorsafstand is, neem ik een sprintje tot weer bij haar in de buurt. De rest van het liedje blijf ik haar, onopvallend, achtervolgen. Als ze is uitgezongen, begin ik te klappen. Verbaasd draait ze zich om. Ik blijf applaudisseren en ze kijkt me verlegen aan, wat eigenlijk best schattig is. ‘Jij zingt echt super mooi! Ben je een zangeres?’ Ze kijkt me angstig aan, maar herstelt zich dan. ‘Nee, maar bedankt.’ Ze schenkt me een lieve glimlach voor ze weer verder loopt.
Reageer (1)