Hundred

*Zoey Miller

Toen Harry me de fancfic liet lezen op zijn iPhone kwam het schaamrood op mijn wangen staan bij elk woord dat ik las terwijl hij mijn reactie alleen maar met een grijns van oor tot oor bekeek. Na een tijdje lezen gaf ik hem zijn gsm terug. Hij sloeg hij zijn armen om mijn middel heen en zijn hoofd op mijn schouder, waarbij zijn krulletjes mijn wang kietelden. 'Wil je het verhaal anders een keertje uitproberen?' fluisterde hij met die heerlijke hese stem van hem. 'Uitproberen? Ik voel me al opgelaten en gegeneerd als ik dit alleen maar lees!' Hij trok voorzichtig aan een van mijn handen om me om te draaien, zodat ik nu met mijn gezicht naar hem toe stond en een goed zicht had op zijn perfecte, want beter kon ik ze gewoon niet beschrijven, groene irissen. Hij leunde weer wat naar me toe en begon opnieuw in mijn oor te fluisteren. 'Ik durf te wedden dat ik je nat krijg binnen de vijf seconden, startend nu.' Stomverbaasd keek ik hem aan.
Ja, oké, hij deed vaak uitdagende uitspraken, maar meestal waren ze niet zo expliciet. 'En hoe precies g-' Voor ik mijn vraag ook maar kon afmaken had hij me een ferme duw gegeven en belandde ik met een luide gil en een plons in het water. Voor en moment ging ik kopje onder en toen ik terug boven kwam lag Harry in een deuk van het lachen naar me te staren. 'Je had je gezicht moeten zien!' lachte hij terwijl hij een imitatie deed van een gezicht dat duidelijk doodsangsten uitstond. Ik probeerde hem serieus en zelfs wat kwaad aan te kijken, maar ik had moeite om mijn gezicht in de plooi te houden. De kuiltjes in zijn wangen, zijn stralende ogen die een beetje samengeknepen waren, zijn ontblootte tanden en het geweldige geluid van zijn gelach. Ik wou dat ik dit moment kon vastleggen., dat ik het voor eeuwig kon opslaan en terug oproepen wanneer ik maar wou. Er was waarschijnlijk niets mooier dan Harry Styles die luidop lachte. Ik betrapte mezelf erop dat ik spontaan met hem mee begon te glimlachen en ik keek hem snel weer geïrriteerd aan, ik wou hem ook even bang maken. 'Ha ha, heel grappig.' gromde ik sarcastisch. 'Wil je nu zo aardig zijn om me uit het water te helpen?' Hij stopte abrupt met lachen en keek me serieus aan terwijl hij zijn hand uitstak. Zijn ogen keken me een beetje hulpeloos aan. 'Ben je boos?' hoorde je ze bijna zeggen. Ik pakte zijn hand vast en toen hij me uit het water wou trekken trok ik hem erin en begon ik op mijn beurt te schateren van het lachen. 'Niet te geloven dat je in zo'n oude truc trapt. Als je net iemand in het water hebt gegooid mag je die achteraf nooit helpen, of dit gebeurt.' Zelf begon hij ook opnieuw te lachen en greep mijn middel weer vast zoals hij daarnet ook had gedaan. 'Of misschien wou ik wel gewoon bij je in het water?' suggereerde hij. Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Nee hoor, ik heb je er gewoon ingetrokken.' grijnsde ik terwijl ik met mijn hand door zijn natte haar ging en ik voor de zoveelste keer dat ik bij Harry was wenste dat dit moment nooit zou ophouden.

En toen waren er honderd hoofdstukjes! Dit is mijn eerste story ever en ik ben best wel trots dat ik het al tot de honderd heb gemaakt.