De 100e Hongerspelen - 180

“Je hebt gelijk”, Adriënne zuchtte. “Die straf was terecht. Maar, maar wees redelijk, ja?”

“Ik stel voor dat we het op een menselijke manier doen”, zei Haymitch. “Niet pijnlijk, als het even kan. Maar we moeten er wel eerlijk over zijn. En we moeten een manier vinden om hem te overhalen ons te helpen, ondanks zijn naderende dood.”
“Ik help wel”, zei Adriënne zacht. “Ik, hij houdt van me en, en hij is mijn grootvader, maar… Kunnen jullie het even uitstellen? Ik bedoel, hij, hij heeft vreselijke dingen meegemaakt. Nog even een paar gelukkige dagen, een paar dingen doen die hij fijn vindt en…”
“Ja”, zei Katniss zacht. “Dat lijkt me eerlijk, als hij ons helpt. Maar alleen wat haalbaar is natuurlijk, niet te duur, en niet zonder begeleiding.” Peeta knikte.
“Ik geloof dat dat een goed plan is. Panem zal eisen dat hij sterft, maar ook dat we redelijk zijn. Zijn zoon is veel erger.”

“We moeten haar hier wel zo snel mogelijk weg halen”, zei Ian. Seija knikte instemmend.
“Slepen jullie haar weg, ik ga wel naar Vania”, merkte Kayla op. “Tegen dat jullie haar ver genoeg hebben ben ik er weer.”
“Ik ga mee”, zei Seija meteen.
“Vertrouw je me soms niet?”, bitste Kayla.
“Jawel, maar dan zijn we zekerder dat ze alle argumenten hoort.” Seija wist met moeite haar kalmte te bewaren. De dood van Naëlle had haar ook behoorlijk zwaar getroffen.
“Ga maar”, zei Ian snel, om van het gekibbel af te zijn. “We slepen haar wel met twee weg.”

“We kunnen die dekens inderdaad nog nodig hebben”, gaf Vania toe. “Maar het is ook gevaarlijk.”
“Dus?”, drong Kayla aan. Ze wilde zeker op tijd zijn.
“We houden ze bij”, hakte Vania de knoop door.
“Maar…”, protesteerde Seija.
“Raak ze zo min mogelijk aan en gooi ze in een van de waterputten, maar ver genoeg van onze badkuil. Daarna zien we wel verder.”
“Oké”, Kayla haastte zich de grot uit. Seija wilde volgen, maar Vania riep haar terug.
“Jullie hebben ruzie gemaakt hé?”
“Waarom denk je dat?”, wilde Seija ontkennen.
“Anders zouden jullie niet met twee zijn gekomen”, zei Vania. Seija zuchtte. “Ik had jou niet mee moeten laten gaan om Naëlle weg te slepen.”
“Anders had Kayla die dekens…”, protesteerde Seija.