Chapter Nine

Morgan Carter

'Carter,Styles,Tomlinson kom binnen.'Zegt meneer Niehof,als hij klaar is met een gesprek.We volgen hem alle drie naar binnen.'Tomlinson,wat heb jij vandaag gedaan?'Zucht Niehof.Louis neemt een hap adem en ratelt:'Mevrouw Havik vond me druk,dus ik moest eruit.'Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik Louis aan.Sirieus,wat is mevrouw Havik weer redelijk.'Styles.'Zegt Niehof als teken dat Harry mag vertellen.'Mevrouw Havik vond dat IK een grote mond had.Maar die heb ik toch NOOIT.'Zegt Harry grijnzend.'Styles geen grapjes nu.'Waarschuwt Niehof.Dan kijkt meneer Niehof naar mij.'Ik lette niet op dus ik moest eruit van Erps.'Zeg ik luchtig alsof het niks is.Met een schuddend hoofd kijkt hij mij,Harry en Louis aan.Hij staat op en ijsbeert door de kamer.Ik kijk de jongens raar aan.'Goed jullie hebben geen straf ofzo,dus ga maar naar jullie volgende les.'We knikken staan op en lopen naar buiten.'Dat ging soepel.'Zegt Louis terwijl hij breed staat te grijnzen.Instemmend knikken Harry en ik.Louis loopt naar zijn kluisje,en Harry en ik blijven in de gang staan.'Euhmm,Ik denk dat ik moet gaan.'Zeg ik ongemakkelijk.'Ja,Euhmm ik ook.'Antwoord hij.Net als ik wil weglopen word ik bij mijn arm gepakt.Verschrikt kijk ik om.Ik weet wel dat het Harry,is maar toch.'Euhmm,dit is misschien raar,maar: Morgan mag ik je nummer.'Vraagt Harry verlegen.Ik bijt op mijn onderlip,en geef hem mijn nummer.Hij geeft mij zijn nummer,en voordat hij wegloopt geeft hij een kus op mijn wang.En dan loopt hij weg.Verslagen blijf ik daar achter.