Chapter Eight

Brooklyn M'Carter POV

Als ik naar Morgan kijk die naar haar rooster staart weet ik al wat er mis is , we hebben les van meneer Erps op zich hij geeft heel goed les maar Mor en Erps kunnen elkaar gewoon niet uitstaan . Ik loop achter Eline en Morgan aan tot ze stoppen bij het lokaal , ik knik naar Erps en net als we bedenken waar we willen zitten komt Niehof even kijken , hij loopt langs om daarna weer terug te komen '' Mor ? '' fluister ik in Morgans oor terwijl ik me toch wel erg bekeken voel door die vent , Ik zie dat Morgan nadenkt over na maar kan niks bedenken , Ik wordt nu echt bang als Niehof op ons afkomt als snel klinkt de schelle stem van Niehof door het lokaal en voel ik me erg opgelaten , ik kan er niet zo goed tegen als mensen naar me kijken terwijl ik in gesprek ben .
''Carter en M'Carter ik wil jullie spreken '' ik knik en sta op terwijl mor echt met zo'n blik kijkt van 'je bent mijn reddende engel 'ik grinnik als ze als eerste het lokaal uit is gestoven en op de gang wacht op mij en Niehof ik loop achter Niehof aan terwijl Morgan heel snel langs huppelt om dan te stoppen en dan weer weg te huppelen .
Als ze in zijn kantoor zijn begint hij zijn verhaal Brooklynn en Morgan.'Begint hij.'Ik zou graag willen dat jullie op het schoolbal optreden.Ik heb van julle muziek leraar gehoord,dat jullie aardig goed kunnen zingen '' zegt hij , ''Ook heb ik van haar gehoord,dat jij Morgan akoestische gitaar speelt,en jij Brooklynn piano.' Ik knijp even in mijn arm als teken dat ik niet droom en lanzamerzeker valt mijn mond een stukje open terwijl Morgan hem met ogen zo groot als een maderijn aankijkt , Morgan is helemaal enthousiast , ik wil wel enthousiast zijn maar ik ben nu te verbaasd naar zijn voorstel dat ik maar half doorheb dat Morgan tegen mij praat . Ik knik ter bevestiging op Mor haar verhaal / vraag en even daarna hoor ik een klein maar echt enthousiaste gil over haar lippen komen ter teken dat ze het echt helemaal GE-WEL-DIG vindt .